عیسی ابراهیم زاده - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، منطقه ایی دانشگاه سیستان و بلوچستان
داود حاتمی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه سیستان و بلوچستان

امروزه با توسعه روزافزون مناطق شهری و پیشی گرفتن شهرنشینی بر شهرسازی، معضلات عدیده ای مانند افزایش بی رویه جمعیت، گسترش کالبدی غیرهدفمند شهرها و افزایش آلودگی های زیست محیطی آن را به همراه داشته که در این بین توسعه فضاهای سبز در شهرها می تواند نقش مهمی در حفظ و تعادل محیط زیست و تعدیل آلودگی هوا ی شهری ایفا نماید. در شهر ایذه که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است، کمبود شدید فضای سبز شهری محسوس می باشد. به طوری که بر اساس یافته ها، با توجه به جمعیت 113456 نفری این شهر در سال 1388 و بعد خانوار 5/2 نفری، در مجموع متوسط سرانه فضای سبز آن 3/30 متر مربع(اعم از فضای سبز عمومی، خصوصی و حفاظتی) می باشد؛ و با استاندارد وزارت مسکن و شهرسازی که 12 متر سرانه پیشنهاد شده، فاصله زیادی دارد. در عین حال توزیع فضایی آن نیز بسیار نامتعادل و نامتناسب است. چنانکه 96 درصد فضای سبز در منطقه 1 شهر ایذه قرار داشته و منطقه 2 آن فقط 4 درصد از فضای سبز شهری را به خود اختصاص داده است. همچنین در دل مناطق نیز میزان برخورداری فضای سبز هر یک از نواحی شهری هم بسیار نامتناسب است. به طوری که ناحیه 4 از منطقه 1 شهر دارای سرانه 14 متر مربع و 82 درصد فضای سبز شهر است در حالیکه ناحیه 2 فقط سرانه ای معادل 0/12 متر مربع را داراست. پژوهش حاضر که بر اساس روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته، نشان می دهد که برخلاف استانداردهای ملی و بین المللی پیشنهاد شده برای سرانه فضای سبز، در شهر ایذه، سرانه فضای سبز بسیار پایین و توزیع فضای آن نیز در نواحی پنج گانه شهر بسیار نامتعادل بوده و از کمبود شدید فضای سبز رنج می برد. نهایتاً در این مقاله سعی شده تا با استفاده از یک مدل مطلوب، سرانه فضای سبز مناسب برای شهر ایذه را پیشنهاد نماید.

شهر ایذه، کاربری فضای سبز، سرانه فضای سبز، استاندارد، توزیع فضایی