منیره دیزجی - استایار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه اقتصاد، تبریز، ایران
آرش کتابفروش بدری - کارشناس ارشد رشته علوماقتصادی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه اقتصاد، تبریز، ایران
رامین نوجوان - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته علوم اقتصادی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه اقتصاد، تبریز، ایران

توسعه شهری پایدار را می توان بهبود کیفیت زندگی در ساختار شهری دانست که بهبود کیفیت زیست محیطی را نیز بهمراه دارد. بر این اساس توسعه شهری پایدار، توسعه انسانی پایدار را نیز به همراه می آورد که به شکل گیری سرمایه اجتماعی و ایجاد عدالت اجتماعی کمک می کند. مفهوم پایداری در توسعه، با بسترسازی برای افزایش رفاه شهروندی ممکن می گردد که بهبود زیرساخت ها و مسکن شهری و توزیع متناسب و عادلانه تسهیلات و خدمات شهری را بهمراه دارد. توسعه پایدار شهری طی دهه های مختلف اخیر به تدریج به یک الگوی جدید و مسلط در ادبیات نظری و علمی رایج در باب توسعه و برنامه ریزی شهری تبدیل شده است که در مجموع به پایداری و استمرار توسعه برای همگان و نسل های آینده طی زمان و به همه جانبه نگری ابعاد پیچیده اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی فرآیند توسعه در سطح کشور یا شهر تأکید دارد. در توسعه پایدار شهری ک یفیت زندگی انسان در فضای شهری محور قرار می گیرد. به طوری که تداوم زندگی شهروندان توام با بالندگی و رفاه اجتماعی باشد و به پایداری محیط شهری آسیب نرسد. فلذا این پژوهش می کوشد تا به بررسی الگوهای توسعه شهری پایدار پرداخته و دیدگاه های مختلف در این خصوص را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد می توان با ارائه الگوهای مناسب شهری، به ارتقاء و تحول ساختاری شهر کمک نمود و بسترهای لازم را برای توسعه و پیشرفت شهرها را فراهم کرد.

توسعه، توسعه پایدار، توسعه شهری پایدار