نیلوفر یوسفی قلعه سلیمی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، ایران
مهین نسترن - استادیار گروه شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، ایران
علی زنگی آبادی - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه اصفهان، ایران

پایداری اجتماعی یکی از ارکان اساسی در پایداری است که پایداری واقعی بدون توجه به ابعاد اجتماعی توسعه پایدار امکان پذیر نمی باشد.نقش مهم و کلیدی مباحث اجتماعی در طرح ها و برنامه ریزی های شهری آن را به یکی از مهمترین ابزارها در برنامه ریزی ها و سیاستگذاری های شهری تبدیل کرده است و آن را دریچه ای برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار قرار داده است. با این حال پایداری اجتماعی چه در سطح بین المللی و چه درسطح محلی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. از آنجا که مفاهیم موجود در پایداری اجتماعی به شرایط و ویژگی های خاص هر محلی وابسته است، اجرای اهداف پایداری اجتماعی در مکان های گوناگون، متفاوت است. بنابراین هر جامعه باید با توجه به شرایط اقتصادی، زیست محیطی، اجتماعی و سیاسی خود، در کنار توجه به اهداف جهانی پایداری، تعریفی از پایداری اجتماعی ارائه داده و تحقیقات جامعی در جهت ارزیابی اینمفهوم در بستر شهر و محله خود انجام دهد.مطالعات نشان می هد، تحقیقات و پژوهش های در این زمینه در سایر کشورها از طیف وسیعتری برخوردار بوده، به گونه ای که تجربیات کشورهای دیگر می تواند در تدقیق مسئله و به تبع آن تدوین راه کارهای مناسب مؤثر افتد، از این رو پژوهش حاضر سعی در بررسی دیدگاه های جهانی نهادها و صاحب نظران و مفاهیم و مبانی پایداری اجتماعی دارد.

توسعه پایدار، پایداری، پایداری اجتماعی، تجربیات جهانی