فرنوش فارمر - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه علم و صنعت ایران
درخشنده اکبری طزرجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه علم و صنعت ایران

توسعه روزافزون شهرنشینی در دنیای معاصر به همراه گسترش شهرهای بزرگ، ضرورت توجه به راهکارهای توسعه پایدار شهری را اجتناب ناپذیر می نماید. پیاده مداری یکی از این رهیافت ها بوده است که می تواند در صورت تفکر و برنامه ریزی صحیح به توسعه پایدار شهرها کمک کند. پیاده راه می تواند زندگی و سرزندگی به مناطق مرکزی شهر آورده و مردم را تشویق به حضور داوطلبانه در شهر کند . توجه به قابلیت های مسیر و بررسی سطوح تحت پوشش آن در راستای دستیابی به پایداری شهر از نکات قابل توجه در برنامه ریزی مسیرهای پیاده مدار می باشد. این مقاله با مطالعه و بررسی منابع موجود در این باب و بازبینی اجمالی تجربیات جهانی، اندیشه ها و بررسی روند پیاده راه ها بر آن است تا ضمن استخراج اصول ، ضوابط و معیارهای طراحی پیاده راه پایدار، به بررسی پیاده مداری به مثابه تکنیکی در دستیابی به پایداری بپردازد . این پژوهش از نوعتاریخی می باشد که مهم ترین هدف آن تبیین جایگاه پیاده مداری در پایداری شهری در راستای تحقق پذیری این الگو می باشد.

شهر پایدار، توسعه پایدار، پیاده راهواری، پیاده راه