برنامه ریزی بومی پایدار برای تأمین فضای پارکینگ آپارتمانهای مسکونی در جهت تعدیل موانع و مشکلات ناشی از افزایش تراکم ساختمانی (مطالعه موردی: شهرک گلسار رشت)

روشن است که در دنیای وابسته به اتومبیل، پارکینگ ها نیز باندازه سایر فضاها در ساختمان اهمیت دارند و بخش لاینفکی از ساختمان هستند، بنابراین پیش بینی فضای مناسب پارکینگ برای اتومبیل ها در محل سکونت و فعالیت از اهمیت زیادی برخوردار است. تملک نسبتاً آسان خودرو و علاقه شهروندان به استفاده از اتومبیل شخصی، به دلایل مختلف از جمله علل دیگری است که بر اهمیت فضای پارکینگ در ساختمانها می افزاید. اما برغم همه برنامه ریزی هایی که در راستای ضابطه مندتر کردن فضای پارکینگ بخصوص در کاربری های مسکونی در رشت صورت گرفته یا شاهد تخلف از این ضوابط هستیم که منجر به پارک حاشیه ای ماشین های ساکنان در دو طرف کوچه ها و خیابان ها که مانع تردد راحت عابرین و ماشین ها می شود و یا عدم امکان تأمین شرایط پارکینگ، سازندگان را منصرف از ساخت آپارتمان آن هم در شهری نیازمند فشرده سازی شهری بدلیل افزایش جمعیت و وجود زمین های با ارزش به لحاظ کشاورزی نموده است. این پژوهش با استفاده از روش تحلیل عاملی و استخراج عاملی با متغیرهای تراکمی و پارکینگ، تشدید مسئله کمبود فضای پارکینگ را با افزایش تراکم ساختمانی تأئید می کند. از سوی دیگر تحلل مکانی عامل فوق نشان می دهد که نقاط خاصی از این محله مثل مجتمع گلها که بصورت مجموعه ای متشکل از چندین بلوک است با وجود تراکم ساختمانی بالا رتبه خوبی را به لحاظ این عامل بدست آورده است. نتایج این تحلیل مکانی بهمراه سایر برداشتهای میدانی از اوضاع کالبدی، اجتماعی و فرهنگی راهکارهای مناسبی را در این زمینه بدست می دهد.

Keywords:

پارکینگ , تراکم ساختامنی , شهر فشرده , شهرک گلسار , رشت