مهسا مهاجری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه زنجان
داود رضائی - دکترای معماری، استادیار دانشگاه زنجان

پارکهای شهری به عنوان فصل مشترک ارتباط انسان و طبیعت در کیفیت زندگی شهری تأثیر بسزایی دارند. متأسفانه تحول صنعت در قرن هیجدهم و نوزدهم، به تسلط بیشتر بشر بر طبیعت و محیط زیست انجامید که این امر موجب توسعه ناپایدار شهری و افزایش معضلات زیست محیطی، بحران انرژی و... شده است. لذا در اواخر دهه 20 ، با پیدایش الگوی طراحی شهری پایدار ارتباط انسان و طبیعت در بستر جامعه هویتی اجتماعی به خود گرفته و رویکرد جدید پایداری در پارکهای شهری مفاهیم تازه ای همچون پارکهای علمی، تکنولوژی، زیستی و... بوجود آورده است که در این پارکها کارکرد تفرجی و تفریحی با کارکردهای آموزشی، نمایشگاهی، اقتصادی، تکنولوژیکی تلفیق شده است. فرضیه این نوشتار این است که پارک انرژی به عنوان مجتمع شهری زیستی _ صنعتی می تواند در راستای تحقق توسعه شهری پایدار گام بردارد . روش پژوهش مبتنی بر مطالعاتکتابخانه ای است و رویکرد توصیفی دارد و نتایج به دست آمده از این بررسی در نهایت معرف نقش و جایگاه پارک انرژی به عنوان ترکیبی از منظر فرهنگی و طبیعی که با هدف آموزش و ترویج استفاده از انرژیهای نو و بهینه سازی مصرف انرژی چهارچوب طراحی و عملکردی این فضای جمعی را تشکیل می دهند.

پارک شهری، طراحی شهری پایدار، توسعه پایدار، پارک انرژی