مرتضی قنبری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان

در معماری معاصر منظور از پایداری در معماری حفظ یک کلیت به هم پیوسته یعنی سیاره زمین و منابع انرژی آن می باشد. که در آن مواد و منابع در دسترس بیش از هدر دادن،می بایست با کارایی بیشتری در همه جهات بکار گرفته شوند. لذا در معماری جدید تکنولوژی در مقابل طبیعت قرار ندارد بلکه در کنار و به موازات طبیعت برای بهره برداری هرچه بیشتر از امکانات محیطی و تامین آسایش انسان جای دارد.که از جمله می توان به فناوری نو ظهور نانو در گستره مهندسی ساختمان اشاره کرد.با توجه به رشد جمعیت و بهره گیری قابل توجه از منابع انرژی در ساختمان ها لازم است تا رویکرد پایداری در فرآیند طراحی مرحله بهره برداری مورد توجه قرار گیرد. با توجه به افزایش روز افزون تولید گاز های گلخانه ای و گرم شدن کره زمین و به خطر افتادن محیط زیست و اهمیت پایداری انرژی، حضور معماری در این عرصه بسیار مهم و قابل توجه خواهد بود.معماری پایدار از جمله مسائل روز دنیای معماری بوده که فناوری نانو در زمینه ی مواد و مصالح مصرفی ساختمان نقش پررنگی در تحقق آن ایفا می کند. این پدیده به سمت مصالح ساده ای سوق پیدا می کند که به کمک فناوری نانو به موادی با استحکام بیشتر، سبکتر و ارزانتر، نسبت به مواد فعلی، تبدیل شده اند. در این پژوهش ضرورت توجه، به راهکارهای پایداری در معماری و تاثیرات نانو تکنولوژی بیشتر با معرفی مصالح جدید، و این که چگونه استفاده از انرژی بر معماری و طراحی در جهان تاثیر می گذارد، و با استفاده درست از مواد تولید شده از فناوری نانو می توان به معماری پایدار دست یافت را بیان می کند.این مقاله تاثیرات نانو تکنولوژی بر آینده معماری پایدار را ارائه می دهد. در ابتدا جنبه های کاملأ علمی موضوع مورد بررسی قرار می گیرد و با جستاری در مبانی و مفاهیم معماری پایدار تاثیر نانو فناوری بر معماری پایدار روشن می شود ودر آخر نیز با ارائه نمونه ای از دستاورد های این تکنولوژی، به معرفی ویژگی ها و افق هایی که پیش روی معماران است می پردازد.روش ارائه این تحقیق به صورت مروری بوده و منابع مورد استفاده کتابخانه ای است.

فناوری نانو، معماری پایدار، نانو مواد، نانو در ساختمان