پدیدار شناسی حیاط مرکزی و نقش آن در خانه های قاجار نمونه موردی خانه های کاشان

معماری ایرانی یکی از غنی ترین نمونه های معماری بومی می باشد همزمان با تحولات معماری مدرن در اواخر دوران قاجار در ایران دگرگونی فرهنگی آغاز شد و الگوی درونگرای حیاط مرکزی به تدریج به معماری برون گرتبدیل شد و جایگزینی برای آن ارائه نشد. الگوی حیاط مرکزی تحت تاثیر شرایط محیطی گرم و خشکایران نظیر یزد و کاشان بوده است. پدیدار شناسی حیاط مرکزی که به واقع ساختاری به صورت در هم تنیده و یکپارچه و پاسخ مناسبی برای زندگی مادی و معنوی این مردمان بوده است، حیاط را به صورت رصدخانهای در میآورد که با گستره لایتناهی کیهانی مرتبط بود ودر حالی که عناصرطبیعی زمینی را در مرکزیت خود جایمی داد، جهان بینی کاملا متفاوت رقم زده می شد. رویت ستارگان و خورشید از میان آن حدقه چهار گوش بدان جنبه ی کهن الگویی بخشید. این مقاله از دسته تحقیقات کمی و با بهره گیری از شیوه توصیفی، تحلیلی و شیوه گرد آوری اطلاعات به وسیله ی مطالعات میدانی و مبانی نظری میباشد و با کمک پدیدارشناسی و تحقیقات تاریخی، مشاهدات و بررسی آنها به شناخت الگوی حیاط مرکزی دست پیدا کرد در این تحقیق سعی گردید تا ویژگیهای معماری سنتی ایران در اقلیم گرم و خشک بررسی شود به بدین طریق به ارتباط معماریگذشتگان در جهت استفاده از عناصر برای تامین آسایش اشاره کرد و از دستاوردهای به دست آمده امید است انگیزه ای برای به کارگیری این عنصر اقلیمی به شکلی هماهنگ با شرایط روز معماری باشد.

Keywords:

پدیدار شناسی , حیاط مرکزی , دوران قاجار , کاشان