سعید یزدانی - عضو عیئت علمی گروه شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر
سعید حاجی بابایی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان

تحولات قرن اخیر نه تنها باعث نامتعادل و ناهماهنگ شدن گسترش فیزیکی شهرها شده است، بلکه رشد و توسعه فضایی شهرها را نیز به شدت تحت تاثیر خود قرار داده است. عدم حاکمیت برنامه های اصولی شهرسازی بر رشد شهرها منجر به عقب ماندگی روند شهرسازی از شهرنشینی شده است. برای بهبود وضع موجود بدون وجودنگریستن به مسائل شهر در قالب یک دید سیستمی امکان پذیر نخواهد بود. وجود چنین مسالی، ضرورت ایجاد تحلیل فضایی از شهرها و همچنین یک مدلسازی منطقی (rational) برای رشد و ساختار فضایی شهرها در آینده را بیش از پیش مشخص می نماید. اما ضرورت استفاده از سیستم های منطقی در شهر سازی باید با یک تفسیر ازپایداری که اهمیت روزافزونی در بین برنامه ریزان و شهرسازان یافته است که همان نگه داشت سرمایه محیطی است، تعریف شود . در این پژوهش ضمن تبیین اهداف پایداری در برنامه ریزی شهری و همچنین تعریف سیستم های منطقی برنامه ریزی شهر به این نتیجه رسیده شد که با وجود ضرورت نگریستن به مسائل شهر در قالب یکدید سیستمی، اما باز تعریف این دید سیستمی باید منطبق بر انگاشته های پایداری و همچنین ارزش های جامعه صورت گیرد. به عبارت دیگر ابعاد پایداری شهری و بعد زمان و مکان باید در این دیدگاه اثر مستقیم داشته باشد. یکی از ملزومات این امر شناخت درست و کاملی از جامعه است که با مشارکت دادن مردم در امر برنامه ریزیحاصل خواهد شد. پژوهش حاضر از نوع کیفی بوده و روش آن توصیفی-تحلیلی است، که با بررسی منابع کتابخانه ایی و اسنادی انجام گرفته است.

پایداری، برنامه ریزی محیطی، برنامه ریزی منطقی، مشارکت