اسماعیل نصیری هنده خاله - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور
سکینه چیتگر - دانشجوی کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور مرکز بوئین زهرا
رقیه گلوری - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور مرکز بوئین زهرا

مدیران بحران شهری نقشی مکمل در توسعه ساماندهی بافت های فرسوده را دارا می باشد، با این نگرش این مقاله به دنبال تأثیر مدیران بحران شهری در کاهش بحران های بالقوه و بالفعل بافت فرسوده شهر قزوین می باشد. چون بخش مرکزی این شهر بیشتر در بافت فرسوده قرار دارد، لذا در مواقع بحران های طبیعی و غیرطبیعی در معرض آسیب پذیی های زیادی می باشد. به نظر می رسد بحران شهری به خصوص زلزله اثرات مخرب و ناهنجاری بر بافت های فرسوده می گذارد و ساختار کالبدی اجتماعی و تأسیساتی بافت فرسوده شهر قزوین را مختل می کند. به نظر می رسد با استفاده از مدیریت بحران و ت دوین ضوابط اصول و معیارهایی در بازسازی بافت فرسوده شهر قزوین بهتر می توان خسارات وارده در مواقع بحران را کاهش داد. این مقاله در چارچوب «روش توصیفی- تحلیلی» به مطالعه دانش م دیران بحران شهری در راستای ساماندهی بافت فرسوده شهر قزوین در سه بعد راهبردی نوسازی، بهسازی و بازسازی با استفاده از روش های گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی (مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه) بوده و برای تجزیه و تحلیل از آزمون های آماری استفاده شده است. در مجموع به این نتیجه می رسیم که، بین مدیریت بحران و ساماندهی بافت فرسوده ارتباط معنی دار وجود دارد و مدیریت بحران یکی از مهمترین عوامل مؤثر در پیشبرد راهبردهای ساماندهی (نوسازی، بازسازی و بهسازی) بافت های فرسوده شهری می باشد.

مدیریت بحران، ساماندهی، بافت فرسوده شهر قزوین