افسانه عسکری پورگلویک - کارشناس شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان
رضوان فرازمند - کارشناس شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان
عصمت عسکری پورگلویک - کارشناس ارشد میراث فرهنگی و گردشگری

شهرها و فضاهای شهری نمادی از اندیشه ها، آداب و رسوم، روابط و تعاملاتمردم در طول سالیان متمادی است. از این روست که هرچه برقدمت شهرها و زیستگاه های انسانی افزوده می شود، ارزشمندتر می گردد. شهرهای تاریخی نیز از ارزشمندترین آثار فرهنگی در ایران معاصر به شمار می آیند. این شهرهای تاریخی، علی رغم تمامی شکوه و عظمت مثال زدنی خویش، به سبب عدم توجه و ارائه خدمات مناسب، چندی است که دچار فرسودگی و ضعف شده و در آستانه ی تهدیدهای مختلفی قرار گرفته است که منجر به تخلیه جمعیت زیادی از این بافت ها شده است. در میان شهرهای تاریخی ایران، شهر یزد و در شهر یزد محله فهادان از اهمیت بسیار ویژه ای برخوردار است. محله ای تاریخی که بخش وسیعی از بافت های فرهنگی و تاریخی آن، با صلابت و استوار تا زمان حال باقی مانده اند. فرسودگی یکی از مهمترین مسائل مربوط به بافت های تاریخی است که باعث بی سازمانی، عدم تعادل و عدم تناسب آنها می شود. این آسیب ها با تضعیف نقش فرهنگی بافت های تاریخی، علاوه بر اینکه به زدودن خاطرات جمعی و افول حیات شهری در آنها منجر شده موجب ناپایداری آنها نیز گردیده است. سیاستگذاری ها و برنامه ریزی جامع برای باززنده سازی بافت تاریخی ضمن حفاظت از میراث تاریخی- فرهنگی و توجه به سازگاری و انطباق آنها با ساختارهای محیط زیست و فرهنگی جامعه، م وجب توسعه پایدار شهری نیز می گردد و با هدف های توسعه پایدار هماهنگی کامل دارد. به عبارت دیگر اقدامات و برنامه های حفظ و احیای بافت های تاریخی به دنبال تحقق اهداف توسعه پایدار شهری است. در این پژوهش با مطالعه منابع کتابخانه ای مربوطه و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی داده ها پرداخته و در نهایت راهکارهایی جهت باززنده سازی بافت تاریخی محله فهادان ارائه می گردد که ضمن برجسته نمودن ویژگی های دارای ارزش، اهداف توسعه پایدار را نیز در آن محقق سازد.

باززنده سازی، بافت تاریخی، اصول توسعه پایدار شهری