ارزیابی کارایی روشهای نوین پایدارسازی گود در بافت فرسوده شهری با تأکید بر روش انجماد

در محیط های شهری همواره به دلیل افزایش جمعیت و همچنین استهلاک ساختمان های موجود، نیاز به ساخت و ساز و به تبع آن خاک برداری می باشد. در بافت های فرسوده شهری، معمولاً به علت تراکم بالای ساخت، فضای کم و سایر محدودیت های محیطی و ژئوتکنیکی، استفاده از کلیه روش های پایدارسازی گودها میسر نمی باشد. از اینرو با در نظر گرفتن بافت فرسوده شهری به عنوان محل اجرا و همچنین در نظر گرفتن پارامترهایی همچون هزینه، سرعت اجرا، سهولت اجرا و گستره خاکی قابل استفاده به ارزیابی روش های نوین و متداول در این عرصه پرداخته شده است. همچنین به بررسی مکانیزم عملکرد پایدارسازی گود به وسیله انجماد به عنوان روش پیشنهادی پرداخته شده است. در این پژوهش با تخصیص پارامترهای تعریفی در طیف لیکرت، جهت ارزش دادن به مولفه های انتخابی و با استفاده از نمودار، روش های ممکن مقایسه شده است. هدف ازانجام این پژوهش ارائه راه حل های اجرایی و کارا با توجه به محیط و ارزش ساختمان، جهت بهبود وضعیت خاک و جلوگیری از نشست ناشی از گود برداری بناها در بافت فرسوده شهری می باشد. با توجه به فعالیت های انجام شده به نظر می رسد در صورت با ارزش بودن بنای تاریخی، علیرغم هزینه بالا، استفاده از انجماد خاک کم خطر ترین و سریع ترین روش می باشد.

Keywords:

بافت فرسوده , پایدارسازی گود , روش انجماد , روش بهینه , بناهای تاریخی , امکان سنجی