مدیریت زیست محیطی جزایر حرارتی شهری

امروزه در نواحی شهری به دلیل استفاده از مصالح تیره رنگ و آرایش دره مانند ساختمانها و کفسازی ها، بیشتر انرژی خورشید حبس و باعث ایجاد جزایر حرارتی شهری و افزایش دما می گردد. در این پژوهش سعی بر آن است تأثیر مدیریت زیست محیطی بر جزایر گرمایی بررسی و به تجزیه و تحلیل پوشش زمین و نقش سیاست های بحرانی در کاهش جزایر پرداخته و بر تأثیر بام های انعکاس دهنده، بام های سبز، باغ در بام، درختان و سایه اندازی، همچنین مصالح کفسازی در کاهش جزایر حرارتی تأکید و الگویی برای توسعه مسکونی ارائه شود. در جهت ایجاد سیاستی برای کاهش جزیره گرمایی، درک روابط بین نوع و پوشش زمین و شکل گیری جزایر گرمایی شهری دارای اهمیت است. سیاست های موفق ک اهش شکل گیری جزایر گرمایی، نیاز به پذیش و مشارکت از طرف افراد جامعه دارند. سیاست هایی مانند استفاده از مصالح منعکس کننده، کاشت درختان و ... مطالعات نشان می دهد که چنین سیاست هایی می توانند کیفیت هوا را بهبود بخشند و صرفه جویی و مصرف انرژی را تسهیل کنند. کاشت درختان به منظور محافظت از ساختمان در برابر تابش نور خورشید و استفاده از مصالح کفسازی با رنگ روشن نیز می تواند میزان گرمایی را که ساختمانها جذب می کنند کاهش دهد. در نهایت می توان گفت که الگوی توسعه ساخت با تراکم پائین، که در آن انعکاس نور در قیاس با توسعه با تراکم بالا بیشتر است، بهترین راه حل برای کم کردن جزایر گرمایی در نواحی شهری است.

Keywords:

جزایر حرارتی , کانون بحران , اقلیم محلی , تراکم , انعکاس