سیما لطیفیان - دانش آموخته کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه هنر تهران
فاطمه مرتضایی منش - دانش آموخته کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات قزوین

مجتمع های زیستی در گذشته با مشخصات اجتماعی، طبیعی و اقتصادی، معرف فرهنگ و اندیشه و نوع زندگی خاص، محل مبادله افکار ساکنان آن بوده است، اما بعد از انقلاب صنعتی با افزایش شهرنشینی، گسیختگی فرهنگ قومی محله ها به وقوع پیوست و با افزایش تکنولوژی ارتباطات، انسان ها بیش از پیش منزوی شدند. فضاهای زیستی دارای ابعاد گوناگون می باشد، اما کمتر به لحاظ اجتماعی، فرهنگی، روانی و نیازها و خواستهای افراد مورد بررسی قرار می گیرد. این مقاله با جستاری کوتاه به بررسی مبانی نظری مرتبط با پایداری اجتماعی در مسکن پرداخته است و در پی پاسخ به این پرسش است که ؛ ویژگی های مسکن مطلوب از نظر ک اربران چیست؟ هدف اصلی این پژوهش؛ شناسایی عوامل کلیدی پایداری اجتاعی در مجتمع های مسکونی با توجه به نیاز کاربران و به تبع آن رضایتمندی ساکنان از مجموعه های زیستی می باشد. در این راستا معیارهای پایداری اجتماعی در مجتمعه های مسکونی از نظر جامعه متخصصان و صاحبنظران مورد بررسی قرار گرفته و عوامل یادشده در مجتمع مسکونی «ایران خ ودرو دیزل» مورد بررسی قرار می گیرد تا اصول مؤثر در ایجاد پایداری در ساکنین این مجموعه شناسایی گردد. روش تحقیق به کار گرفته شده توصیفی- تحلیلی می باشد که جهت توصیف معیارها از منابع کتابخانه ای و در قسمت تحلیل اصول از مطالعات پیمایشی توسط پرسشنامه و مشاهدات میدانی بهره گرفته شده است. در نتیجه، مدل حلیلی پژوهش که در واقع در برگیرنده مدل کلی عوامل اثرگذار بر پایداری مجتمعه های مسکونی در منطقه 18 تهران می باد، تدوین گردیده است.

پایداری، پایداری اجتماعی، عوامل انسانی- محیطی، مجتمع مسکونی