نرگس رجائی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه هنر اسلامی تبریز
سیده ندا صادقی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران واحد علوم و تحقیقات

یکی از مسائلی که امروزه در معماری و شهرسازی معاصر بسیار مورد توجه است، موضود پایداری بناها و فضاهای شهری است. حس مکان یکی از ابعاد مهم پایداری است. یک شهر پایدار از الگوی شهری حمایت می کند که در آن احساس تعلق و دلبستگی وجود داشته باشد. خصوصیات کالبدی یک شهر می تواند در ایجاد حس مکان و دلبستگی به شهر موثر باشد. لذا توجه به نمای ساختمان ها که مرز جداکننده داخل و خارج ساختمان بوده و سیمای شهری را شکل می دهد، از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد . هدف از این مقالهبررسی نقش مصالح در ایجاد حس مکان فضاهای شهری می باشد. روش این پژوهش توصیفی و تحلیلی است و در آخر شهر یزد به عنوان نمونه موردی برای تحلیل های مورد نظر انتخاب شده است . نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر آن است که بناهایی که با مصالح خاص محلی ساخته می شده اند، سبب می گردید خانه هایی کهمناظر شهر سنتی را شکل می دادند از وحدت و انسجام بیشتری یرخوردار باشند. با ظهور معماری مدرن مناظر شهری دستخوش تغییرات اساسی گردید و ناهمگونی چشمگیری در سیمای شهری و تصویر ذهنی شهروندان و ببیندگان از شهر بوجود آمد. ولی با ارائه ی راهکارهایی می توان موجب ارتقای کیفیت فضاها در بافت جدید گشت و این ناهمگونی را کاهش داد.

مصالح، مصالح بومی، رایداری، حس مکان، یزد