آسایش محیطی و نقش آن در ارتقاء کیفیت زندگی شهری پایدار (مطالعه موردی: محله پروین در شهر اصفهان)

چگونگی رابطه میان انسان و محیط، از جمله شرایطی است که در ارزیابی کیفیت محیط حائز اهمیت است. بهبود بخشی به شرایط زندگی و رفع نیازهای ساکنان شهرها از جمله اهداف و خواسته های شهروندان است. از این رو امروزه مدیران، برنامه ریزان و طراحان شهری بر آنند تا فضاهای شهری دارای ویژگی هایی باشند تا موجبات آسایش افراد را فراهم کنند. در این میان یکی از مهمترین کیفیت های مطرح در خصوصی راحتی فضاهای شهری، آسایش محیطی است. آسایش محیطی از مؤلفه های مهم و اساسی محیط های انسان ساخت محسوب می شود که به معنای عاری بودن از انواع آلودگی هاست. بر این اساس با توجه به طرح ارتقاء کیفی محلات شهر اصفهان در محله پروین (واقع در منطقه 10 اصفهان) اقدام به بررسی شاخص های آسایش محیطی در منطقه با هدف مناسب سازی محیطی، با استفاده توامان از روشهای مشاهده مستقیم و غیرمستقیم (پرسشنامه) گردید. نتایج بررسی ها نشان داد، تصاویر منظر شب از محله پروین حاکی از آن است که کیفیت و کمیت نورپردازی و روشنائی موجود در محله، از فضای اصلی محله تا خیابان ها و پیاده روها، نامناسب و اندک می باشد. از طرفی عدم وجود طراحی منظر و نبود نظم و زیبایی در چینش المانهای شهری و آرایش منطقی و قابل فهم عناصر باعث بروز آلودگی دیداری در سطح محله می شود. در همین راستا و بر اساس آلودگی های شناسایی شده با محوریت آلودگی فیزیکی، نوری و دیداری راهکارهای معطوف به مکان در جهت مدیریت بهینه و اقدامات اصلاحی ارائه شده است.

Keywords:

آسایش محیطی , طراحی منظر , چینش المانهای شهری , محله پروین