اولویت بندی مؤلفه های فضای شهری امن با رویکرد جنسیتی زنان با تأکید بر تفاوت های ادراک محیطی

محیط امن برای زندگی، در کنار سایر نیازهای فیزیولوژیکی و داشتن آرامش خاطر ضرورتی حیاتی است. احساس نا امنی در محیط بر فعالیت های انسان انثر می گذارد و حتی در برخی از موارد فعالیت های اجتماعی را کاملاً مختل می نماید. مردم به شیوه های گوناگونی با محیط پیرامونشان مواجه می شوند؛ چگونگی رویارویی با سوانح و انواع نا امنی ها در محیط های شهری از مواردی است که در طراحی شهری با آن روبرو هستیم. این مقاله ک ه دارای رویکردی جنسیتی در فضای شهری امن اس؛ به بررسی جایگاه امنیت زنان، در فضای شهری با توجه به تفاوت های ادراک محیطی می پردازد و در پی پاسخ به این سوالات است که : با توجه به تفاوت های ادراک محیطی در گروه جنسی زنان، کدام یک از عوامل محدود کننده بیشترین نقش را در کاهش امنیت در فضای شهری دارند؟ و کدام عامل در تعریف فضای شهری امن برای زنان بیشترین اولویت را دارد؟ این پژوهش با نگاه ویژه به موضوع ادراک محیطی و م جموعه تعاریف مربوط به آن چون ادراک، محیط و ... تأثیر تفاوت جنسیت در ادراک محیطی را مورد مطالعه قرار می دهد. نتایج پژوهش حاکی از تفاوت جایگاه عوامل محدود کننده زنان در استفاده از فضای شهری امن به لحاظ عینی و ذهنی بوده که منجر به تفاوت اولویت بندی مؤلفه های تعریف کننده فضای شهری امن از دید زنان شده است.

Keywords:

فضای شهری , ادراک محیطی , امنیت , زنان