راحیل ندومی - کارشناسی ارشد معماری
دنیا اکبرزاده - کارشناسی ارشد شهرسازی

با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی، انگیزه ی استفاده از مصالح جدید جهت طراحی ساختمان های مدرن بیش از پیش در معماری و شهرسازی جهان دیده می شود. در این راستا و به تبع معماری جهان در ایران نیز مصالح کاربردی تر، کم هزینه تر و با سرعت اجرای بالاتر در صنعت ساختمان سازی به کار گرفته شد و حاصل نشان از عدم توجه به گذشته، اقلیم منطقه و سازگاری با بافت تاریخی دارد. نگاه ابزاری به ساختمان در بطن منظر شهری باعث شده است که جایگاه اصلی بناهای واجد ارزش تاریخی به فراموشی سپرده شود. در این پژوهش استفاده از مصالح بوم آورد اقلیم گرم و مرطوب شهر بوشهر در منظر شهری محور لیان مورد بررسی قرار گرفته است. قسمت اعظم بافت قدیمی بندر بوشهر با تاریخی پنج هزار ساله در شمال شرقی شهر واقع شده که توسط محوری به نام خیابان لیان از بافت جدید شهری جدا گشته است. ساختمان های جدید این محور بدون توجه به مجاورت با بافت تاریخی شهر شکل گرفته اند. در منظر شهری این ناحیه مصالحی ناسازگار با اقلیم گرم و مرطوب منطقه بکار رفته است که ضریب حرارتی شان تناسبی با دما و رطوبت بالای شهر ندارد. از طرفی ضرورت ایجاب می کند که ایجاد ساختمان های جدید مطابق با نیازهای امروز در کنار بافت های تاریخی از اصول و قواعدی منطقی پیروی کند تا به چهره و همچنین ارزش بناهای قدیمی خدشه ای وارد ننماید. در این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی نوع مصالح ساختمان ها و منظر شهری محور لیانبوشهر با توجه به مجاورت در کنار بافت قدیم پرداخته می شود. در نهایت پیشنهاداتی جهت رفع معضل نمای این محور بر مبنای مصالح بومی منطقه ارائه شده است تا تلفیق منطقی از منظر شهری در آن به وجود آید.

مصالح، منظر شهری، بوشهر،خیابان لیان