سیدمحمد خورسندی - دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری علوم و تحقیقات

امروز تلقی ما از مفهوم توسعه، فرآیندی همه جانبه است که معطوف به بهبود ت مامی ابعاد زندگی مردم یک جامعه است. توسعه خود هدف نیست، بلکه ابزاری است تا انسان را متناسب با مکانی که در آن زیست می کند به جایگاه و موقعیت شایسته برساند. به سخن دیگر، توسعه پایدار بویژه بعد انسانی آن، توسعه ای است که نه تنها رشد اقتصادی ایجاد می کند بلکه منافع آن را هم عادلانه توزیع می کند. به جای تخریب محیط زیست آن را بازسازی می کند به جای در حاشیه قراردادن مردم به آنها قدرت می دهد. مناطق مرزی کشور به دلایل متعدد از جمله موقعیت جغرافیایی، جنگ ه شت ساله ایران و عراق، دوری از مراکز قدرت و تصمیم گیری از جمله مناطق محروم کشور محسوب می گردند و دولت برای جبران محرومیت و توسعهاین مناطق دست به فعال نمودن بازارچه های مرزی در جهت رونق بخشیدن به فعالیت های اقتصادی، ایجاد اشتغال، ایجاد انگیزه برای تداوم اسکان مرزنشینان در مناطق مرزی و تأمین امنیت مرزها نموده است. شهر مریوان در غرب کشور با داشتن مرزی فعال و گمرک بین المللی، مهمترین مسیر خروجی ترانزیتی و فعال ترین مرز زمینی (مرز خاکی) صادراتی کشور با عراق محسوب می شود و این امر سبب رونق در مبادلات مرزی، تجاری و گردشگری بین المللی شده است. در سال گذشته در خصوص ترانزیت خروج کالا بعد از بندر امام و بندر عباس سومین مرکز کشور و از لحاظ واردات چهارمین مرز فعال کشور بوده که نشان از موفقیت بازارچه در بعد صادرات و واردات محصولات در بعد فرامنطقه ای و ملی دارد. از همین رو در این مقاله سعی به ارزیابی و تأثیر بازارچه در ابعاد کلی توسعه پایدار (اقتصادی، اجتماعی و امنیت) بر روی شهر مریوان و روستاهای (باشماق و انجیران) پیرامون بازارچه دارد. این مقاله از روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع اسنادی، کتابخانه ای و میدانی با توزیع پرسشنامه، اطلاعات و داده ها جمع آوری و با نرم افزار (spss) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

توسعه پایدار، شهر مریوان، بازارچه مرزی، اقتصاد