پایداری اجتماعی در فضاهای باز جمعی

با وجود تمام پیشرفت های تکنولوژیکی در زمینه ارتباطات، و تسهیل دربرآورده شدن نیازهای ارتباط مجازی، هر روز شاهد کم شدن ارتباطات حضوری انسانها با یکدیگر هستیم. فضاهای باز جمعی که از دیرباز محل تجمع و تعامل انسانها بوده با ظهور وسایل نقلیه موتوری و همچنین مشکلات ناشی از آن، بصورت فضاهایی در آمده که فقط انسانها را بصورت توده در کنار هم قرار می دهد و به جای گروه های اجتماعی هدفمند، انبوهی از افراد تشکیل می شود که در کنار هم قرار گرفتن آنها فقط ازدحام و شلوغی و هرج و مرج در پی دارد. این نابسامانی ها و عدم رضایت مردم از حضور در فضاهای جمعی، دلیل کافی است برای توجه به بعد اجتماعی در پایداری. تا هر چه بیشتر به فضاهای با کیفیت و پویا برای روابط و تعاملات انسانی دست یابیم. دستیابی به استانداردهای بالای کیفیت، امنیت و آسایش که در واقع سلامت انسانها را تأمین می کند از مهمترین اهداف طراحی پایدار است. در پژوهش حاضر، ویژگی های تأثیر گذار در واقع سلامت انسانها را تأمین می کند. از م همترین اهداف طراحی پایدار است. در پژوهش حاضر، ویژگی های تأثیر گذار در پایداری فضاهای باز جمعی از بعد ا جتماعی مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت راهکارهایی ارائه شده است. با توجه به نظری بودن موضوع پژوهش، روش تحقیق بصورت اسنادی و بررسی متون بوده و عمده ترین مابع مورد استفاده کابها و مجلات تخصصی، طرح های پژوهشی مرتبط و استفاده از شبکه جهانی اطلاع رسانی می باشد. سرانجام اینکه با توجهب ه ماهیت داده های تحقیق، شیوه پژوهش کیفی است. با مروری بر ادبیات تخصصی مرتبط با فضاهای عمومی شهری مشخص می گردد که بدلیل گستردگی موضوع، عوامل گوناگون و در عین حال متفاوتی بر ایجاد پایداری اجتماعی در فضاهای بازجمعی تأثیر گذار می باشد که بر همین اساس و با توجه به مطالعات انجام گرفته به نظر می رسد که می توان عمده ترین ویژگی تأثیر گذار با ملاحظات پایداری، و تقویت تعاملات اجتامعی، با تأکید بر تراکم و پیوستگی فضاها، پیاده مداری، و توجه به ارزش های تارخی، اجتماعی و فرهنگی را مد نظر قرار داد.

Keywords:

فضای باز عمومی , پایداری اجتماعی , تعاملات اجتماعی