ارزیابی محیط زیست پایدار در بستر توسعه شهری و آموزش سبز

امروز ضرورت جدیدی را می توان در معماری حس کرد .مبنی بر اینکه معماری فقط برای کامل کردن محیط شهری نیست بلکه در عین حال می بایست محیط جهانی نیز در معماری در نظر گرفته شود. پایداری در واقع یافتن شیوه های اجتماعی منسجم تر و از لحاظ اقتصادی کارامد تر و نیز از نظر بوم شناختی سالم تر برایعرضه و توزیع منابع موجود است. پایداری عبارت است از محفوظ داشتن کیفیت زندگی از راه ایجاد ارزش در مورد کالای تصاحب شده به طور مشترک بین، محیط و جامعه_تشخیص وابستگی متقابل انسان به هر دوی این ها. این سیاره در صورتی میتواند تمام انسان ها را به طور کامل حفظ کند که انسان هم نیاز های طبیعترا در نظر بگیرد و به کاربرد فناوری در توسعه شهری توجه کند. با توجه به عزم عمومی و آموزش معماری پایدار توسعه شهری می تواند، به فلسفه غالب این عصر بدل شود ، به این طریق شهر ها و زیست گاه های انسان می توانند بار دیگر با چرخه طبیعت در هم تنیده شود .دستیابی به شهر های زیبا و امن و دارای نظام منطقی باارزیابی محیط زیست وآموزش در مدرسه سبزآسان است.

Keywords:

پایداری , مییط زیست , مدرسه سبز , توسعه پایدار , آالودگی