امیر آقافرینی - دانشجوی کارشناسی ارشد اصلاح گیاهان باغبانی، پردیس ابوریجان، دانشگاه تهران
مجید قربانی جاوید - استادیار گروه علوم زراعی و اصلاح نباتات، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران

رشد روز افزون جمعیت، کمبود فضای مناسب برای زندگی، رشد صنعت و فناوری، استفاده بی رویه از منابع طبیعی، کمبود فضای سبز طبیعی و افزایش آلاینده ها از جمله مشکلات مهم جوامع شهری در قرن بیست و یکم است. زندگی گریز ناپذیر در شهرها م وجب شده تا برای بهبود شرایط زندگی و ارتقای سلامت انسانف شاخص هایی تعریف شود که با رعایت آنها ضمن رفع نیازهای بشر و حفظ سلامت او، منابع طبیعی برای نسل های آینده حفظ گردد. در برقراری این توسعه پایدار، عوامل متعددی تأثیر گذار است که در این بین فضای سبز نقشی کلیدی ایفا می کند. به عنوان مثال وسعت شهر تهران در طول دویست سال گذشته 150 برابر بزرگتر شده و جمعیت آن نیز به میزان 400 برابر افزایش یافته است، این در حالی است که با توجه به این رشد فزاینده، سرانه فضای سبز با شیب بسیار کمتری رو به افزایش بوده و پاسخگوی رشد جمعیت نبوده است. سازمان ملل متحد استاندارد سرانه فضای سبز شهری را در حدود 30 متر مربع اعلام نموده است، ک شورهای در حال توسعه با این استاندارد فاصله زیادی دارند و کشورای توسعه یافته در حال نزدیک کردن خود به این استاندارد هستند. امروزه یکی از شاخص های مهم میزان توسعه یافتگی شهرها و کشورها، سرانه فضای سبز آنهاست. نقش فضای سبز در کنترل آلودگی هوا، آلودگی صوتی، زیبایی منظر، سلامت روان و حفظ منابع طبیعی بر کسی پوشیده نیست و به همین دلیل امروزه سرانه فضای سبز در طراحی شهرها به عنوان فاکتور اصلی محسوب می شود و نقش بسزایی در پایداری جوامع شهری ایفا می نماید.

طراحی منظر، طراحی شهری، پارک، محیط زیست، توسعه پایدار