مداخله و تجدید حیات در بافت های فرسوده شهری

سالهاست که مقوله بافت فرسوده در ایران بعنوان یک واقعیت مطرح است، لیکن به رغم بحث ها و نقطه نظرات مختلفی که در کلیه سطوح تصمیم گیری پیرامون این موضوع ابراز می شود، هنوز یک اجماع و اتفاق نظر پیرامون نقش و جایگاه آن در نظام برنامه ریزی و مدیریت کشور حاصل نگردیده است .سالهاست که نظاماجرایی، سیاست گذاری و حقوقی کشور در ان متفق و متحد مسائلی چون چگونگی حل معضل بافت های فرسوده، اقدام به نوسازی و تجدید حیات شهری بخشی آنها و چگونگی اقدام به پیشگیری از توسعه روزافزون بافت های فرسوده با یکدیگر چالش دارند و در نهایت از گذر و استمرار زمان و افزایش شتابدار نرخ فرسودگیچیز دیگری به همراه نداشته است. حاصل آنکه ، فقدان استراتژی های روشن در امر مدیریت بر اقدام و اجرای طرح های بهسازی، بازسازی و نوسازی بافت های آسیب دیده نیز، عملاً اندک اقدامات صورت گرفته در این خصوص را نیز بی اثر نموده است. چرخه مداخله شهری و بهسوازی و نوسوازی بافت های فرسوده شهری ازشناسایی درست محدوده های فرسوده شهری و تفکیک آنها به محلات فرسوده شروع شده و با نوسازی ساختمان های فرسوده و تامین فضاهای روبنایی لازم ، در حد سرانه های مطلوب و اصلاح تأسیسات زیربنایی و توسعه شبکه های دسترسی خاتمه می یابد. اما سطح وسیع بافت ها و محلات متعدد فرسوده، نیازهای مالیگسترده و تعلق بخش های عظیمی از اراضی، املاک و سرمایه های شهری به مردم ضرورت و لزوم توجه به مشارکت مردم و نهادهای محلی را نشان می دهد.

Keywords:

نوسازی , بافت شهری , بافت فرسوده , تجدید ایات شهری , مشارکت مردم , مداخله شهری