پریسا دهشیری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه یزد
سیده زینب عمادیان رضوی - استادیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه یزد

معماری پایدار که در واقع زیرمجموعه طراحی پایدار است؛ یکی از جریانهای مهم معاصر است که عکس العملی منطقی در برابر مسایل و مشکلات عصر صنعت به شمار میرود. بدون شک پیشرفت تکنولوژی ضرورتی است که از آن نمیتوان چشم پوشید، ولی این عامل نباید ارزشهای ما را خصوصا در زمینه پایداری محیط زیست دستخوش مخاطره نماید. در همین راستا میبایست راهکارهای فراموش شده در طراحی محیطهای پایدار شناسایی شده و با به روز نمودن آنها با توجه به تکنولوژیهای موجود، از آنها در طراحی ساختمانهایپایدار از جمله مدارس پایدار استفاده نمود. اکنون در دهه آموزش برای توسعه پایدار قرار داریم، تمامی کشورها سعی در طراحی و پیشنهاد روشهایی در خصوص پایداری آموزش نمودهاند و در نهایت همه بالاتفاق به موضوع آموزش توسعه پایدار در مدرسه به عنوان یک کل رسیدهاند. با توجه به اینکه معماری سنتی ایران دارای پشتوانهای قوی و پر بار از جنبههای گوناگون پایداری است؛ بررسی این ویژگیها میتواند در خدمت برنامه ریزی، طراحی و مردمی نمودن مدارس امروز قرار گیرد. در این مقاله سعی بر آن است تا پس از مروری بر مفهوم توسعه و معماری پایدار، به مطالعه و بررسی مدرسه پایدار از جنبه محیطی پرداخته شود. در ادامه، با بررسی ویژگیهای پایداری معماری سنتی در اقلیم گرم و خشک ایران و توجه به نکات قابل تطبیق آن با شیوه ی زندگی امروزی و با بهرهگیری از مزایای تکنولوژی در طراحی محیطهای آموزشی، می توان به راهکارهایی برای طراحی مدرسه پایدار دست یافت.

مدرسه پایدار، معماری پایدار، توسعه پایدار، معماری سنتی، آموزش