محمود مرادی محمدآبادی - دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ایران
حمید حاج سید جوادی - دانشکده مهندسی کامپیوتر، دانشگاه آزاد اسلامی پرند، ایران
عبدالحسین فتحی - دانشکده فنی و مهندسی، گروه کامپیوتر، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
سید محسن هاشمی - دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران

معماری سرویس گرا شکل توسعه یافته سیستم های توزیع شده است که از ارتباط سست سرویسها به منظور ایجاد تعامل بین سیستم ها استفاده میکند. با توجه به ویژگیها و مزایای این معماری، استفاده از آن روز به روز در حال افزایش است. بطور کلی روند کار در این معماری شامل پنج مرحلهی انتشار سرویس، کشف سرویس، ترکیب سرویس، اتصال سرویس و اجرای سرویس است که با توجه به شبکه بودن بستر اجرای آن امکان بروز خطا در هر یک از این مراحل وجود دارد. در مرحله اجرای سرویس ممکن است به دلایلی چون محیط اجرا، پیاده سازی نادرست و یا برنامه نویسی اشتباه، نتیجه حاصل از اجرای سرویس با نتیجه واقعی یکسان نبوده و یا اینکه هیچ پاسخی از ناحیه سرویس دریافت نشود. نظر به موارد کاربرد معماری سرویس گرا بخصوص در سیستم های بحرانی که بروز خطا منجر به خسارات جبران ناپذیری می شود، استفاده از سرویس هایی با نرخ خطای کمتر و قابلیت اطمینان بالا یک ضرورت است. در این مقاله با استفاده از ترکیب تکنیکهای مختلف تحمل پذیری خطا یک مدل برای افزایش قابلیت اطمینان نتایج حاصل از اجرای سرویس ها پیشنهاد شده است.

معماری سرویسگرا، تحمل پذیری خطا، قابلیت اطمینان