محمودرضا عبدی - دانشیار گروه خاک و پی دانشکده عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
علیرضا زندیه - دانشجوی دکترای خاک و پی دانشکده عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

از مهمترین خواص مهندسی ژئوگریدها در تسلیح خاک، مقاومت بیرون کشش و یکی از مدلهای ناپایداری دیوارهای خاک مسلح، گسیختگی بیرون کشش است، این نوع از ناپایداری در اثر افزایش نیروی کششی در مسلح کننده به مقداری بیش از مقاومت بیرون کشش آن تحت سربارهای مرده و زنده روی می دهد، لذا بررسی این رفتار در قالب مطالعات عددی و آزمایشگاهی از اهمیت ویژه ای برخوردار است در این مقاله نتایج آزمایش های مونوتونیک بر روی ژئوگرید مدفون در خاک رس و لایه های نازک از مصالح درت دانه با هدف بررسی اثر سربار قائم و اثر ضخامت این لایه ها بر رفتار مقاومت بیرون کشش ژئوگرید ارائه شده است برای این منظور دستگاه بزرگ مقیاس بیرون کشش با ابعاد 600×600×1000 میلیمتر ساخته شده است با افزایش سربار قائم و ضخام لایه مصالح درشت دانه، مقاومت بیرون کشش افزایش یافته و با یکدیگر مقایسه گردیده است نتایج حاصله نشان می دهد ضخامت بهینه لایه درشت دانه در حدود8 سانتیمتر بوده وبا افزایش بیشتر ضخامت این مصالح، تاثیری محسوسی در افزایش مقاومت بیرون کش حاصل نمی شود

ژئوگرید ، مقاومت بیرون کشش ، خاک رس ، مصالح درشت دانه