سهیلا سادات فتح الهی - گروه پلاستیک، پژوهشکده فرایند، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
علی اکبر یوسفی - گروه پلاستیک، پژوهشکده فرایند، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
سید نظام الدین اشرفی زاده - دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه علم و صنعت، تهران

قیرهای پلیمری از جمله امولسیونهای ناپایدارمی باشند. در این مقاله اثر سرعت همزن (اندازه ذرات) و همچنین نمک استئارات کلسیم روی پایداری امولسیون پلی اتیلن - قیر مورد مطالعه قرار گرفت. در دسته اول از این آزمایشها قیر با ٢ درصد وزنی پلی اتیلن سنگین مخلوط شد و برای نمونه های مختلف دور همزن متغیر در نظر گرفته شد در دسته دوم درصدهای مختلف نمک به ترکیب قیر و ٢ درصد پلی اتیلن اضافه شد واختلاط به دو اتیلن در قیر مشاهده شد که با تنظیم  روش صورت گرفت. در بررسی تصاویر مربوط به نحوه توزیع پذیری پلی سرعت همزن می توان به نتایج مناسبی دست یافت . همچنین در بررسی نمونه های حاوی نمک استئارات کلسیم مشاهده شد که اولاَ با اضافه شدن نمک در تمام نمونه ها توزیع پذیری پلی اتیلن نسبت به نمونه شاهد بهبود یافته و در بررسی تصاویر مربوط به پایداری نیز مشاهده شد که در مقادیر 0/1 تا 0/2 درصد از نمک استئارات پایداری امولسیون اندکی بهبود یافته است.

امولسیون قیر- پلیمر، پایدارسازی امولسیون، پلی اتیلن، نمک استئارات کلسیم