مقدمه ای بر رهبری نیروی انسانی با تاکید بر مدیریت مشارکتی

این مقاله سعی دارد نشان دهد که توجه به نیروی انسانی و رهبری آن از طریق مدیریت مشارکتی باعث افزایش بهره وری و شکوفایی سازمان ها و شرکت ها می شود. بدین منظور در ابتدا عمده فعالیت های مدیریت منابع انسانی نام برده شده و سپس به رهبری نیروی انسانی به عنوان یکی از اساسی ترین وظایف مدیریت منابع انسانی پرداخته شده است. در این راستاف روند شکل گیری تاریخی رهبری نیروی انسانی و سه نوع مدیریت سیستماتیک ، مدیریت علمی ، روابط انسانی برای نمونه تعریف شده است. سپس نگرش وظیفه مداری و انسان مداری که در حوزه علوم رفتاری توسط هاوتورن و مازلو مطرح شده است اشاره می شود و سلسله مراتب نیازها ی مازلو تشریح میگردد. در ادامه مقاله با کمک شبکه رفتاری بلیک و موتون، انواع سبک های مدیریتی تشریح شده و سعی در یافتن پاسخی برای اینکه مدیریت وظیفه مدار یا انسان مدار بهتر است؟ دارد. جواب صحیح را مدیریت مشارکتی که از تلفیق دو شیوه است، می داند و به مزایای این شیوه میانه می پردازد و مدل های هرتزبرگ و لیکرت را به عنوان دو مدل عملی که در بسیاری از شرکت ها استفاده می شود توضیح می دهد. در انتها ملزومات و موانع به کار گیری و همچنین ارکان چهارگانه مدیریت مشارکتی ذکر شده است. مقاله چنین نتیجه می گیرد که نیروی انسانی مهمترین سرمایه هر بنگاه است و مدیریت مشارکتی در دنیای کنونی یکی از مناسب ترین روش های افزایش بهره وری در سازمان های مختلف است.

Keywords:

رهبری نیروی انسانی , مدیریت , رفتارسازمانی , مدیریت سیستماتیک , مدیریت علمی , روابط انسانی , مدیریت مشارکتی , بهره وری , وظیفه مداری , انسان مداری , تصمیم گیری , هاوتورن , مازلو , انسان اقتصادی , سلسله مراتب نیازها , بلیک , موتون , شبکه رفتاری , مدیریت , مدیریت باشگاهی , مدیریت استبدادی , خلاقیت , نوآوری , بنگاه اقتصادی