فاطمه عبدی - کارشناس ارشد مهندسی عمران-سازه عضو انجمن تحقیق و توسعه استان خراسان

شبکه های ارتباطات همکارانه در بین بنگاه های اقتصادی از انواع مهم سازمان هایی با فعالیت خلاق هستند. به ویژه در صنایع نوآور و فناور، بنگاه ها هر روز بیشتر به این نکته پی می برند که به منظور بهره برداری از فناوری های جدید و آشنایی با نحوه کاربرد آنها، لازم است که توسعه داخلی را با همکاری های راهبردی همراه سازند. شبکه های راهبردی به طور بالقوه، - امکاناتی چون الف) دسترسی به اطلاعات منابع، بازارها و فناوری ها و ب) مزایای آموزشی و تولید انبوه را برای بنگاه ها فراهم می آورند؛ - به بنگاه ها اجازه می دهند که به اهداف راهبردی از قبیل مشارکت در مخاطره پذیری و مراحل زنجیره ارزش تامین از خارج و امور سازمانی دست یابند. از طرف دیگر نوآوری که سنگ بنای پایداری هر سازمانی است، اغلب به عنوان کلید رقابت های بین شرکتی شناخته می شود و از طریق سیاست های ابتکاری گوناگون، در بسیاری از کشورها در حال رشد است. نوآوری، دیگر در شرکت های منفرد به وقوع نمی پیوندد اما غالبا به شکل شبکه های نوآوری، مرزها را در می نوردد. با این حال مطابق با یافته های دمانپور، تئوری های توسعه یافته کنونی که در دهه های اخیر مطالعه و پیشنهاد شده اند فرایندهای نوآورانه و شرایط مناسب و لازم برای موفقیت آنها را به تفصیل شرح نمی دهند. شرایط کاری تغییر یافته در شرکت ها به بازاندیشی در رویکردهای مناسب نیاز دارد که خود موضوع این مقاله نیز می باشد. به رغم تلاش های بسیار شرکت ها در مدیریت نوآوری و ارتباط با تامین کنندگان، شرکا و موسسات تحقیقاتی برای انجام بهتر این مدیریت بهتر، اطلاعات و امارها نشان می دهد که هنوز راهکارهای مناسب و منسجمی اندیشیده نشده است. بنابراین این مقاله به چشم اندازهای موجود برای مدیریت نوآوری در شبکه ها و ارزش آنها برای دست اندرکاران می پردازد.

نوآوری، راهبرد شبکه های صنعتی، همکاری