تاثیر غلظت های مختلف ساکاروز بر رفتار رئولوژیکی ژل حاصل از صمغ دانه مرو

در این بررسی به مطالعه تاثیر غلظت های مختلف ساکارز بر خصوصیات رئولوژیکی موسیلاژ استخراج شده از دانه مرو پرداخته شده است. دانه مرو دانه ای است با نام علمیSalvia macrosiphonکه به علت دارا بودن موسیلاژ فراوان، می توان از آن به عنوان عامل پایدار کننده و قوام دهنده استفاده نمود. ویسکوزیته صمغ دانه مرو نسبت به بسیاری از هیدروکلوئیدها ی تجاری نظیر صمغ گوار، صمغ لوبیای لوکاست، صمغ تارا، صمغ شنبلیله و صمغ کنجاک، در شرایط مشابه بالاتر بوده که نشان می دهد این صمغ بومی، پایدار کننده بسیار خوبی در فرمولاسیون های غذایی می باشد. در این پژوهش پس از استخراج صمغ دانه مرو در شرایط بهینه و تهیه صمغ خشک، اثر غلظت های مختلف محلول ساکارزی در 5 سطح10و0و20و30و40 بررفتاررئولوژیکی ژل 2% حاصل از صمغ دانه مرو مورد بررسی قرار گرفته است. تیمار ها با استفاده از آزمون های رئولوژیکی روبش کرنش، روبش فرکانس و بازیافت ساختاری تحت برش مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که افزودن ساکاروز نیز سبب افزایش قدرت هیدروژل شده و سبب افزایش مدول های یانگ دینامیک گردیده است

Keywords:

ساکارز , رفتار رئولوژی , ژل , مرو