بررسی عملکرد کشت پاییزه ارقام سیب زمینی پس از برداشت برنج در شالیزارهای شمال ایران

سیب زمینی (Solanum tuberosum L.) از منابع مهم غذایی بشر می باشد است که درکنار گندم، برنج و ذرت نقش مهمی در تأمین کالری و پروتئین های مورد نیاز انسان ایفا می کند. به منظور بررسی امکان کشت پاییزه سیب زمینی در شمال ایران جهت کاستن از عوامل محدود کننده رشد،نظیر بارندگی های ممتد بهاری در مناطق سرد سیر،آزمایشی بر روی 4 رقم سیب زمینی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در شالیزارهای شمال ایران انجام گرفت.غده ها در مهرماه سال 1383 و در کرت های 2/5×2/5 متر کشت گردیده و 13 صفت از هر رقم بوته مطابق با دستورالعمل مربوطه اندازه گیری گردید. تجزیه واریانس داده های آزمایش نشان داد که بین ارقام از لحاظ صفات ارتفاع بوته،تعداد غده در هر بوته ، وزن خشک غده ،وزن ترغده ،میزان غده تر در واحد سطح ،میزان غده خشک در واحد سطح و تعداد ساقه های فرعی اختلاف بسیار معنی داری وجود داشته است که حاکی از وجود تنوع بالای بین ارقام بود. مقایسه میانگین تیمارها به روش دانکن انجام گرفت که در بیشتر مقایسات تیمار کنکورد برترین تیمار بوده و اختلاف معنی داری با دیگر ارقام نشان داد.بررسی ضرائب همبستگی مشخص نمود که بین صفات تعداد غده در بوته با وزن خشک غده هر بوته ،تعداد بوته در کرت با ارتفاع بوته، تعداد بوته در کرت با تعداد ساقه های جانبی همبستگی بسیار معنی دار و مثبت وجود دارد و در عین حال همبستگی بین تعداد بوته در کرت و کمترین قطر غده بسیار معنی دار و منفی بود .بررسی ضرائب پیوستگی چند متغیره به روش گام به گام برای صفت وزن خشک غده بوته نشان داد که صفات تعداد غده در بوته، وزن خشک غده در واحد سطح ،ارتفاع بوته و وزن تر غده در بوته از فاکتورهای موثر بر عملکرد می باشند.در پایان با توجه به نتایج بررسی های آماری، رقم کنکورد مناسب ترین رقم برای کشت پاییز ه در شمال ایران برگزیده شد.

Keywords:

سیب زمینی , کشت پاییزه , شاخص انتخاب