بررسی اثرات عناصر ریزمغذی بر عملکرد و اجزای آن در ژنوتیپ های مختلف گندم نان (Triticum aestivum L.)

عوامل محدود کننده ی افزایش تولید گندم است . پژوهش حاضر به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج ژنوتیپ گندم به عنوان عامل اصلی و نه تیمار کودی به عنوان عامل فرعی در سه تکرار در سال زراعی 83-1382 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی فارس معاونت داراب اجرا شد . ژنوتیپ های گندم شامل: چمران =V1، استار= V2، داراب – ٢= V3، شیرودی= V4 و V5 = S − 78−11 و تیمار های کودی شامل: کود دهی نیتروژن، فسفر و پتاسیم مطابق آزمون خاک: شاهد=F1 و 25 کیلوگرم سکوسترین آهن ١٣٨ در هکتار + شاهد=F4 و 50 کیلوگرم در هکتار سولفات روی + شاهد=F2 و 50 کیلوگرم سکوسترین آهن ١٣٨ در هکتار + شاهد=F5 و 100 کیلوگرم سولفات روی در هکتار + شاهد=F3 و 25 کیلوگرم سکوسترین آهن ١٣٨ در هکتار + ٥٠ کیلوگرم سولفات روی در هکتار + شاهد=F6 و 50 کیلوگرم سکوسترین آهن ١٣٨ در هکتار + ٥٠ کیلوگرم سولفات روی در هکتار + شاهد=F7 و 25 کیلوگرم سکوسترین آهن ١٣٨ در هکتار + ١٠٠ کیلوگرم سولفات روی در هکتار + شاهد=F8 و 50 کیلوگرم سکوسترین آهن ١٣٨ در هکتار + ١٠٠ کیلوگرم سولفات روی در هکتار + شاهد =F9 . تراکم کاشت ٤٠٠ بوته در مترمربع بود . نتایج آزمایش نشان داد که: بیشترین عمل کرد دانه مربوط به ارقام چمران و شیرودی بود (به ترتیب ٧٨٦٠ و ٧٧١٧ کیلوگرم در هکتار) و عملکرد دانه در بقیه ی ارقام تفاوت معنی داری نداشت . همچنین، کلیه ی تیمار های کودی عملکرد دانه را نسبت به شاهد به طور معنی دار افزایش دادند . عملکرد دانه در تیمار های کودی F5 ، F4 ، F3 ، F2 و F6 تفاوت معنی داری نداشت. عملکرد دانه در تیمار کودی F9 نسبت به کلیه ی تیمار های کودی بغیر از F8 به طور معنی داری افزایش یافت . افزایش عملکرد دانه در تیمار های کودی حاصل افزایش اجزای عملکرد دانه شامل : وزن دانه ، تعداد دانه در سنبله و تعداد سنبله در واحد سطح بود . نهایتًا اینکه، برای رسیدن به عمل کرد بیش از هفت تن در هکتار مصرف ٢٥ کیلوگرم سکوسترین آهن ١٣٨ و ١٠٠ کیلوگرم سولفات روی در هکتار مؤثر است.

Keywords:

گندم , سولفات روی , سکوسترین آهن ١٣٨