تعیین حد تخلیه مجاز رطوبتی در مراحل مختلف رشد چغندرقند ریشه ای در شرایط استان آذربایجان غربی

آب یکی از مهم ترین عوامل محد ودکننده تولید چغندرقند در ایران می باشد. بررسی اثرات تنش و حد تخلیه مجاز رطوبتی در مراحل مختلف رشد چغندرقند و تاثیر آن بر صفات کمی و کیفی چغندرقند اهمیت زیادی دارد . به منظور بررسی اثرات تعیین حد تخلیه مجاز رطوبتی در مراحل مختلف رشد چغندرقند ، این آزمایش در سال 1383 در آزمایش فا کتوریل به طوریکه فا کتور A (مراحل رشد چغندرقند ) در چهار سطحa1 (مرحله اول رشد )، a2(مرحله دوم رشد )، a3 (مرحله سوم رشد ) و a4(مرحله چهارم رشد )، و فا کتور B (تخلیه رطوبتی ) در دو سطح b1 ا (70-65 درصد) و b2 ا (90-85 درصد) و یک تیمار شاهد(تخلیه رطو بتی 50-45 درصد درتمام مراحل رشد) جمعًا ۹ تیمار در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در ۴ تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی میاندوآب به مرحله اجرا گذاشته شد . در طول فصل زراعی صفات مختلف کمی و کیفی از قبیل عملکرد ریشه ، عملکرد قند سفید ، عناصر مضره و مقدار آب مصرف شده برای هر تیمار اندازه گیری شد . مقایسه تیمار های مختلف نشان می دهد که تیمار ٥ (a3b1) با 12320 مترمکعب در هکتار بیشترین مقدار آب را مصرف نموده است و تیمار 8 (a4b2) با 10850 مترمکعب در هکتار کمترین مقدار آب مصرفی را به خود اختصاص داده است نتایج این پژوهش نشان داد که بالاترین عملکرد ریشه با 63/5 تن در هکتار و بالاترین کارایی مصرف آب با 5/31 کیلوگرم بر مترمکعب مربوط به تیمار شاهد(تخلیه رطوبتی 50-45 درصد و کمترین آن مربوط به تیمار ۲ با 4/28 کیلوگرم بر مترمکعب بود هم چنین نتایج نشان داد چند که حساس ترین مرحله به تخلیه رطوبتی ، مرحله دوم رشد بوده است . پستنش در مرحله دوم رشد اصلا قابل توصیه نیست و برای سایر مراحل رشد می توان تخلیه رطوبتی را تا حد 70-65 درصد اعمال نمود.

Keywords:

تخلیه رطوبتی , چغندرقند , مراحل رشدی