اثر آبیاری در مراحل مختلف زایشی بر عملکرد دانه، اجزا عملکرد و روغن ارقام آفتابگردان

این آزمایش به منظور بررسی اثر رژیم ها ی مختلف آبیاری بر عملکرد دانه و صفات زراعی سه رقم آفتابگردان به مدت سه سال در سال های 80-1378 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گنبد در قالب یک طرح کرت های خرد شده که طرح پایه آن بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار بود اجرا گردید . هشت سطح عامل اصلی شامل:I1: آبیاری در مرحله غنچه ، I2: آبیاری در مرحله گلدهی ، I3: آبیاری در مرحله دانه بندی ، I4: آبیاری در مراحل غنچه + گلدهی، I5: آبیاری در مراحل غنچه + دانه بندی ، I6: آبیاری در مراحل گلدهی + دانه بندی ، I7: آبیاری در مراحل غنچه + گلدهی + دانه بندی و I8: بدون آبیاری بودند. سطوح عامل فرعی سه رقم آذرگل ، رکورد و گابور بودند . در هر سال تجزیه واریانس صفات با استفاده از آزمون F و گروه بندی میانگینها با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن انجام گردید . بالاترین عمل کرد دانه و روغن در هر سال به ترتیب متعلق به تیمار های آبیاری کامل I7: آبیاری در مراحل غنچه + گلدهی + دانه بندی و I6: آبیاری در مراحل گلدهی + دانه بندی بود . در پایان سال سوم تجزیه مرکب داده ها ی حاصل از ارزیابی صفات مورد انجام گردید . اثر رژیم های مختلف آبیاری بر تمام صفات مورد مطالعه معنی دار بود. تیمار آبیاری I7: آبیاری در مراحل غنچه + گلدهی + دانه بندی با عملکرد دانه و روغن 2/052 و 0/941 تن در هکتار و تیمار آبیاری I6: آبیاری در مراحل گلدهی + دانه بندی با عمل کردهای دانه و روغن 1/917 و 0/886 تن در هکتار بالاترین عمل کردهای دانه و روغن را به خود اختصاص دادند . از آنجایی که در هر سال و میانگین سه ساله آزمایش این دو تیمار آبیاری تفاوت معنی داری نداشته اند ، لذا در صورت کشت زود هنگام (اوایل اسفند ) به منظور استفاده بهینه از بارندگی های اوایل فصل، می توان با دوبار آبیاری در مراحل گلدهی و دانه بندی به عملکردهای مناسبی دست یافت.

Keywords:

آفتابگردان , آبیاری , رقم و مراحل نموی