امین آناقلی - عضو هیات علمی مرکز ملی تحقیقات شوری

به منظور بررسی و تعیین حد آستانه تحمل به شوری ارقام پنبه (Gossypium hirsutum L. ) این آزمایش در مزرعه تحقیقاتی شوری صدوق وابسته به مر کز ملی تحقیقات شوری انجام گردید . این آزمایش به مدت دو سال طی سال های ۱۳۸۲ و ۱۳۸۳ به صورت طرح آماری اسپلیت پلات و در سه تکرار انجام گردید . تیمار های آزنلیشی شامل شوری آب آبیاری به عنوان فا کتور اصلی در ۴ سطح S1=2 dS/m و S3=10 dS/m ،S2=6 dS/m و S4=14 dS/m و رقم به عنوان فا کتور فرعی در سه سطح شامل ورامین=V1، بختگان=V2 و سای اکرا=V3 بودند. برای تعیین شوری خا ک منطقه توسعه ریشه در طول فصل رشد به طور مرتب نمونه گیری انجام گردید و تغییرات عمل کرد نسبی (Yr) نسبت به متوسط شوری خا ک در طول فصل رشد و در عمق توسعه ریشه (ECe) با استفاده از مدل خطی Yr = 100 − [1(ECe − a مورد بررسی قر ار گرفت . بر این اساس برای ارقام ورامین ، بختگان و سای اکرا به ترتیب آستانه تحمل به شوری (a) برابر 4/1، 4/8، و 5/0 دسی زیمنس بر متر باشیب (1) 5/8، 5/5 و 6/0 درصدبه دست آمد . اثر تیمار شوری آب آبیاری نیز بر عمل کرد وش در سطح احتمال ۵% معنی دار گردید بطوری که بالا ترین عمل کرد وش در تیمار 2ds/m با 1834 کیلوگرم در هکتار به دست آمد و تیمار های 6، 10 و 14 دسی زیمنس بر متر به ترتیب 9/5، 34/1 و 58/9 درصد نسبت به آن کاهش نشان دادند.

پنبه، تحمل به شوری، عملکرد وش