معیارهای انتخاب در گزینش ژنوتیپ های متحمل به خشکی در گندم دوروم

Publish Year: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 494

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NABATAT09_1064

تاریخ نمایه سازی: 25 مهر 1393

Abstract:

در این تحقیق ١٤ ژنوتیپ پیشرفته گندم دوروم در دو شرایط دیم و کم آبیاری در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و بر اساس مهم ترین صفات فیزیولو ژیک و شاخص های تحمل خشکی در سال زراعی 83-1382 در مزرعه تحقیقاتی معاونت مؤسسه تحقیقات کشاورزی دیم کشور در کرمانشاه مورد بررسی قرار گرفت. ژنوتیپ ها بر اساس صفا ت فیزیولو ژیک محتوای آب نسبی برگ ، میزان آب نسبی از دست رفته ، کلروفیل فلورسنس ، کلروفیل a، کلروفیل b، میزان پرولین، درصد خسارت غشاء سلولی و همچنین شاخص تحمل خشکیو شاخص انتخاب چندگانه مورد ارزیابی قرار گرفتند . نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری بین ژنوتیپ های مورد بررسی از لحاظ صفات مطالعه شده وجود دارد . بیشترین محتوای آب نسبی برگ مربوط به ژنوتیپ شماره ١ و کمترین آن مربوط به ژنوتیپ شماره ٨ بود . ژنوتیپ شماره ١ علاوه بر اینکه از محتوای آب نسبی برگ بالایی برخوردار بود از میزان آب نسبی از دست رفته کمتری نیز برخورد ار بود . ژنوتیپ های شماره 1، 3، 5 و 6 علاوه بر اینکه از بالاترین شاخص تحمل خشکی (STI) برخوردار بودند ، میزان عمل کرد دانه بالاتری نیز نسبت به سایر ژنوتیپ ها در هر دو شرایط دیم و آبیاری محدود داشتند. ژنوتیپ های شماره 1، 3، 5، 6 ، 7 و 8 از میزان خسارت غشاء سلولی کمتری نسبت به سایر ژنوتیپ ها برخوردار بودند. میزان کلروفیل های a و b برای ژنوتیپ ها ی شماره 1، 3، 4، 8، 12 و 13 نسبت به سایر ژنوتیپ ها بیشتر بود و همین ژنوتیپ ها نیز از میزان آب نسبی از دست رفته کمتری برخوردار بودند . بر اساس شاخص انتخاب چندگانه (MSI) ژنوتیپ های شماره 1، 3، 6، 8 و 12 انتخاب شدند . نتایج حاصل از تجزیه رگرسیون نشان داد که سه صفت روز تا گلدهی ، محتوای آب نسبی برگ و میزان آب نسبی از دست رفته در تعیین معادله تحمل خشکی بیشترین نقش را دارند . نتایج حاصل از بای پلات بر اساس تجزیه به مولفه های اصلی نشان د اد که ژنوتیپ ها ی شماره 1، 3، 4، 6، 11 و 13 از پتانسیل بهتری نسبت به سایر ژنوتیپ ها برای تحمل خشکی بر اساس دو مولفه اول و دوم برخوردار می باشند. نتایج حاصل از تجزیه کلاستر و تجزیه تابع تشخیص سه ژنوتیپ شماره 1، 3 و 6 را در یک گروه از بقیه ژنوتیپ ها بر اساس شاخص های STI و MSI جدا نمود. بنابراین بر اساس نتایج بدست آمده از مطالعه صفات فیزیولو ژیک و شاخص های مطالعه شده می توان ژنوتیپ های شماره 1، 3 و 6 که از پتانسیل بهتری نسبت به سایر ژنوتیپ ها برخوردار می باشند را به عنوان ژنوتیپ های متحمل به خشکی پیشنهاد نمود.

Authors

رضا محمدی

موسسه تحقیقات کشاورزی دیم، سرارود، کرمانشاه

رضا حق پرست

موسسه تحقیقات کشاورزی دیم، سرارود، کرمانشاه

مصطفی آقایی

موسسه تحقیقات کشاورزی دیم، سرارود، کرمانشاه