انتخاب مدل مناسب برای خشک کردن گیاه داروئی Artemisia dracunculus L.

Publish Year: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 724

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NABATAT09_1118

تاریخ نمایه سازی: 25 مهر 1393

Abstract:

پروسه خشک کردن برای گیاهان داروئی از حساسیت بسیار زیادی برخوردار است زیرا تنش های حرارتی ناشی از عمل خشک کردن می توان د بر روی کیفیت محصول اثر گذار باشد . در این تحقیق رفتارهای گیاه ترخون در طول پروسه خش ک کردن مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایشاتی بر روی گیاه کامل و همچنین برگ گیاه بطورجداگانه در درجه حرارتهای ۴۰ تا ۹۰ درجه سانتیگراد و با سرعت هوای 0/6 متر بر ثانیه و سه سطح مختلف از رطوبت هوا در سه تکرار انجام شد . نتایج حاصله از آزمایشات با مدلهای موجود برای خشک کردن مورد مقایسه قرار گرفت . با بررسی اولیه بر روی مدلهای موجود و با توجه به تشابه میان آن ها، طبقه بندی مدله ا انجام شد . در نهایت سه مدل انتخاب گردید و انتخاب نهایی از میان این سه مدل به کمک روش های آماری انجام گرفت. اثر درجه حرارت و همچنین رطوبت هوا بر روی ضرایب این معادلات با روش رگرسیون غیر خطی مورد بررسیقرار گرفت . نتایج نشان داد که زمان مورد نیاز برای خشک کردن برای درجه حرارتهای بالا کوتاه تر است ولی رطوبتهای مختلف هوا برای هر درجه حرارت رفتارهای تقریبا مشابه را از خود نشان دادند . زمان مورد نیاز برای خشک کردن برگ های جدا شده در مقایسه با گیاه کامل کوتاه تر بود. هر چند که مدل Diffusion approach بهترین برآورد را نشان داد ولی مدل Page به عنوان مناسب ترین مدل انتخاب شد . به این دلیل که رفتار این دو مدل تا حدود زیادی به هم نزد یک بود و از طرف دیگر مدل Page تنها دارای دو ضریب بوده در حال یکه تعداد ضرایب در مدل Diffusion approach سه عدد می باشد . در نهایت معادله ای ارائه شد تا بتوان برای پروسه خش ک کردن گیاه ترخون از آن استفاده نمود.

Authors

اکبر عرب حسینی

استادیاردانشگاه تهران–دانشگاه تهران‐پردیس ابوریحان

محمد حسین کیانمهر

استادیاردانشگاه تهران–دانشگاه تهران‐پردیس ابوریحان

غلامعباس اکبری

استادیاردانشگاه تهران–دانشگاه تهران‐پردیس ابوریحان

W. Huisman

Department of Agrotechnology and food science, Wageningen University – The Netherlands