ماندانا شایگان - کارشناس ارشد زراعت، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران
داریوش مظاهری - استاد پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران
حمید رحیمیان مشهدی - استاد پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران
سید علی پیغمبری - استادیار پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران

در راستای ارزیابی کنترل علف هرز در کشت مخلوط و کاهش کاربرد علف کش ها د ر کشاورزی پایدار، آزمایشی به صورت کر ت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در سال 1385 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران، واقع در کرج، اجرا گردید . در این پژوهش، ذرت (S.C.704) و ارزن دم روباهی (KFM4) به صورت مخلوط افزایشی کاشته شدند. در این آزمایش، عامل اصلی شامل 4 تاریخ کاشت مختلف ارزن دم روباهی (کاشت ارزن 20 روز پیش از ذرت، 10 روز پیش از ذرت، همزمان با ذرت و 10 روز پس از ذرت) و عامل فرعی شامل نسبت های مختلف کاشت (کشت های خالص دو گیاه و 3 نسبت مختلف کاشت 100 % ذرت+ 12/5 % ارزن دم روباهی، 100 % ذرت + 25 % ارزن دم روباهی و 100% ذرت+ 50 % ارزن دم روباهی ) بود. در این بررسی نتایج نشان داد، نسبت کاشت 100 % ذرت + 50 % ارزن دم روباهی دارای پایین ترین میزان بیوماس و فراوانی علف هرز را دارا بود، به طوری که موجب کاهش 58/82% بیوماس علف های هرز و 35/86% فراوانی همه گونه های علف هرز از جمله خرفه و قیاق نسبت به کشت خالص ذرت شد . این امر را می توان به توان رقابتی بیشتر گیاهان در کشت مخلوط نسبت به تک کشتی که منجر به کنترل بیوماس و فراوانی علف های هرز در این سیستم کشت مخلوط شد، نسبت داد.

کشت مخلوط، علف هرز، ذرت، ارزن دم روباهی و تاریخ کاشت