اثر کودهای بیولوژیک ازتوباکتر، آزوسپیرلیوم در کاهش میزان نیتروژن مصرفی و اثر متقابل آنها با استرپتومایسس در زراعت پایدار گندم

این پژوهشی در سال 85-86 به منظورتشخیص توانایی جایگزینی کودهای بیولوژیک همیار با گیاه نسبت به کودهای نیتروژ نه، همچنین سطح بهینه مصرف کودنیتروژنه در زمان استفاده و اثر متقابل کودهای بیولوژیک بر روی یکدیگر انجام گرفت . این آزمایش به صورت طرح فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد . کودهای بیولوژیک ازتوباکتر و آزوسپیرلیوم با غلظت 8^10 در هر گرم ماده تلقیح به طور مخلوط و به صورت تلقیح با بذرگیاه گندم در 2 سطح مصرف و عدم مصرف (A=1، A=0) اعمال گردید . کود بیولوژیک استرپتومایسس با جمعیت 8^10 Cfu/g با ماده حامل رس در 2سطح استفاده و عدم استفاده (S=0 و S=1) به میزان 550 گرم در هکتار به کار برده شد. کود اوره نیز در 4 سطح N1=0، N2=60 و N3=120 و N4=180 کیلوگرم در هکتار به مصرف رسید . نتایج حاصل نشان داد که سطوح متفاوت نیتروژن تاثیری معنی داری را در سطح احتمال 1% در افزایش صفت های مورد آزمایش دارد . همچنین، تاثیر باکتریهای همیارآزوسپیرلیوم همراه با ازتوباکتر تاثیر مثبت و معنی داری را در سطح 1% بر روی صفت های حداکثر شاخص سطح برگ، تعداد سنبله در متر مربع، عملکرد دانه، در صد پروتئین دانه، و عملکرد داشته است . در مورد اکتینومایست استرپتومایسس که نقش فعالی را در کنترل بیولوژیک بیماری های خاکزاد به عهده دارد هیچگونه اثرآنتی گونیستی در صفت های مورد مطالعه دیده نشد که به تاثیر بر روی این باکتری های همیار ریزوسفری منجر گردد . بنابراین، می توان از این اکتینومایست در زمان استفاده از باکتری های تثبیت کننده نیتروژن به منظور کنترل بیماری هایی مانند graminearum Fusarium و phytophtora cinnamom که از بیماری های خاکزاد در مزارع هستند استفاده کرد . در رابطه با اثر متقابل باکتری های همیار با سطوح مختلف نیتروژن می توان گفت که سطوح پایین تر نیتروژن همراه با این باکتری ها و سطوح بالاتر نیتروژن بدون تلقیح بذر با باکتریهای همیار در یک گروه قرار می گیرند. این امر حاکی از فعالیت این باکتریها در قسمت ریزوسفر ریشه و همچنین نشان دهنده توانایی آنها در کاهش مصرف کود های نیتروژنه است، این موضوع می تواند از سنتز PGPR ها و همچنین از تثبیت نیتروژن توسط این باکتری ها ناشی شده باشد . البته در مورد بعضی از صفات مانند ارتفاع و تعداد سنبله در متر مربع با افزایش سطح نیتروژن نقش این میکرواورگانیسم ها کمرنگ تر می شود، به طوری که بعضی از تیمارها از لحاظ آماری در یک گروه قرار میگیرند

Keywords:

آزوسپیرلیوم , ازتوباکتر , استرپتومایسس , نیتروژن , تثبیت و گندم