ارزیابی واکنش ژنوتیپهای کنجد (Sesame indicum.) نسبت به شرایط تنش خشکی در دو منطقه کرج و دشت مغان

در این بررسی تعداد 27 ژنوتیپ مختلف کنجد شامل ارقام داخلی و خارجی، با هدف تعیین منابع متحمل به خشکی و ایجاد امکان معرفی ژنوتیپهای برخوردار از عملکرد اقتصادی در شرایط تنش به مدت دو سال در کرج و مغان، طی دو آزمایش جداگانه (شرایط واجد و فاقد تنش) و هر کدام در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار بود مورد بررسی قرار گرفتند. آبیاری آزمایش شاهد و واجد تنش به ترتیب بر اساس تبخیر 100 و 240 میلیمتر از سطح تشتک تبخیر کلاس A انجام شد .نتایج تجزیه واریانس عملکرد دانه نشان داد از نظر اغلب صفات بین شرایط شاهد و واجد تنش اختلاف معنی دار وجود دارد . تنش رطوبتی تاثیر زیاد ی بر صفات ارتفاع بوته، تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول، تعداد شاخه فرعی، عملکرد دانه، درصد روغن و وزن هزار دانه داشت و باعث کاهش معنی دار این صفات گردید . در بررسی میانگین عملکرد ژنوتیپ های مورد بررسی مشخص شد که در شرایط آبیاری شاهد در کرج ، برای صف ت عملکرد دانه، رقم مغان 17 با تولید 1310 کیلوگرم دانه در هکتار از بیشتربن عملکرد برخوردار بود ولی در مغان رقم کرج - 1 با 1884 کیلوگرم در هکتار د ارای بیشترین میانگین بود بیشترین عملکرد دانه در شرایط واجد تنش در کرج مغان 17 و اولتان به ترتیب با عملکرد 982 و 922 کیلوگرم در هکتار و در مغان رقم یکتا 1386 کیلوگرم در هکتار تعلق داشت.

Keywords:

کنجد , تحمل به خشکی , تشتک تبخیر , ژنوتیپ و عملکرد