ناهید رئوفی - عضو هیت علمی دانشکده فنی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
افشین ابراهیمی - پژوهشکده جهاد کشاورزی، پرداخت سولیران

دی اکسید تیتانیوم که دو پلی مورف عمده آن آناتاز وروتایل است کاربردهای بسیار زیادی در صنایع مختلف از جمله صنایع رنگ سازی , آرایشی , فوتوکاتالیستها, پوشش های محافظ در مقابل اشعه ماورا، بنفش و .....دارد. در مقاله حاضر دو روش تهیه نانوذرات دی اکسید تیت انیوم در فاز مایع مورد بررسی و مقایسه قرار می گیرن د. یکی روش میکروامولسیون که قطرات میسل موجود در فاز روغن مانند میکرو راکتور عمل کرده و منجر به تولید نانوذره می شود و دیگری استفاده از راکتور لوله ای ایجینگ است . یکی از پارامترهای مهم در هر دو روش که به شدت در اندازه ذرات حاصل تأثیرگذار است حجم واکنش است که با کوچک کردن آن می توان ذرات ریزتری بدست آورد. هر دو روش در دمای پایین( ˚C 45-30) صورت می گیرد بطوریکه با کلسیناسیون در دمای 400-700˚C می توان محصول مطلوب بدست آور د. این در حالی است که کلیه فرآیندهای تولید نانو ذرات در دماهای – بالا (˚C150 به بالا) انجام میگیردو با دمای کلسیناسیون بیشتر از 200˚Cنانوذرات در حد قابل قبولی می دهند

راکتور لوله ای ایجینگ , میکروامولسیون , نانوذره , دی اکسید تیتانیوم