اثر تراکم بوته بر عملکرد و اجزا عملکرد دو رقم آفتابگردان روغنی

این آزمایش به منظور بررسی ، اثرات تراکم های مختلف بر عملکرد و اجزا عملکرد دو رقم آفتابگردان روغنی طی تابستان 1384 ، در ایستگاه تحقیقات کشاورزی شهرستان خوی اجراء گردید . تحقیق به صورت طرح کرتهای یکبار خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی که در آن ارقام به عنوان فاکتور اصلی و تراکم های مختلف به عنوان فاکتور فرعی در چهار تکرار در نظر گرفته شدند. دو رقم آفتابگردان روغنی( Master و CMS 26×R103) در 4 تراکم 48، 57، 71 و 95 هزار بوته در هکتار از نظر عملکرد و اجزا عملکرد و برخی خصوصیات گیاهی با هم مقایسه شدند . نتایج نشان داد که مستر به دلیل برخورداری از بعضی صفات مطلوب گیاهی از جمله قطر بیشتر طبق ، تعداد دانه در طبق ، وزن هزار دانه ، عملکرد روغن ، درصد روغن و شاخص برداشت نسبت به رقم CMS، برتر بود . متوسط عملکرد دانه ازقام Master و CMS به ترتیب 4291 و 3991 کیلوگرم در هکتار بود . ارقام مورد بررسی فقط از نظر عملکرد دانه و عملکرد روغن در سطح 5% دارای اختلاف معنی دار بودند ، ولی صفات مذکور تحت تأثیر تراکم گیاهی قرار گرفتند . تراکم بر عملکرد دانه ، ارتفاع بوته ، قطر ساقه و عملکرد روغن اختلاف معنی داری در سطح احتمال 5% داشتند. همچنین اثر تراکم بر روی قطر طبق و شاخص برداشت در سطح احتمال 1% معنی دار بود. علیرغم اینکه با افزایش تراکم بوته بر میزان روغن دانه اضافه گردید، و عملکرد روغن در سطح احتمال 5% معنی دار بود ولی در این آزمایش درصد روغن تحت تأثیر رقم و تراکم معنی دار نبود . میانگین کل درصد روغن در رقم 41/6CMS و در رقم 43/3Master درصد به دست آمد . با توجه به نتایج حاصله کاشت رقم Master با تراکمی حدود 95 هزار بوته در هکتار در منطقه خوی توصیه می گردد.

Keywords:

آفتابگردان , تراکم کاشت , عملکرد و اجزای عملکرد و عملکرد روغن