اثر تراکم کاشت و تعداد نشا در واکنش به مصرف سیلیس بر صفات زراعی برنج (Oryza sativa L.)

به منظور بررسی اثر تراکم کاشت ، تعدات نشا و نقش سیلیس بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه رقم طارم دیلمانی ، آزمایشی به صورت اسپیلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در سال 1386 در شهرستان ساری اجرا شد. عامل اصلی شامل دو سطح سیلیس (بدون مصرف و با مصرف 250 کیلوگرم سیلیس در هکتار بود. عامل فرعی شامل 3 سطح تراکم کاشت ( 40 تا 80 و 120 کپه در مترمربع به ترتیب با آرایش کاشت 15×16/6، 10×12/5، و 8/3×10 سانتیمتر مربع ) و دو سطح تعداد نشاء (شامل 1 و 3 عدد گیاه چه) بودند. نتایج نشان داد که مصرف سیلیس سبب افزایش عملکرد دانه به نسبت 16/7 درصد شد که به خاطر افزایش 11/47 درصدی تعداد کل پنجه در کپه در مقایسه با تیمار بدون مصرف سیلیس بود . مصرف سیلیس سبب افزایش شاخص برداشت گردید. تعداد کل پنجه و پنجههای موثر در بوته و تعداد کل خوشهچه در خوشه در کشت بوتهای (تک نشاء) زیادتر بود ولی در عوض در کشت کپه ای (سه نشا ) بر تعداد خوشه در مترمربع و درصد خوشه چههای بارور افزوده شد . عملکرد دانه از نظر آماری تحت تاثیر معنیدار تعداد نشا و تراکم کاشت قرار نگرفت . تعداد کل پنجه و پنجه های موثر درکپه و تعد کل خوشه چه در خوشه با افزایش تراکم کاشت از 40 به 120 بوته در مترمربع به ترتیب به نسبتهای 51/96، 55/19 و 20/4 درصد کاهش معنیداری داشتند ولی دیگر اجزای عملکرد و شاخص برداشت از نظر آماری تحت تاثیر تراکم کاشت قرار نگرفتند. اثرات متقابل سیلیس، تعداد نشاء و تراکم کاشت فقط در مورد شاخص برداشت در سطح احتمال یک درصد معنیدار شد.

Keywords:

برنج , سیلیس , تراکم کاشت , تعدا نشاء و عملکرد دانه