فاطمه رمضانپور - کارشناس ارشد زراعت، دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان
مسعود اصفهانی - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان
جعفر اصغری - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان
محمد ربیعی - محقق موسسه تحقیقات برنج کشور، رشت

به منظور برداشت سریعتر کلز ا، عدم تداخل آن با کشت برنج و همچنین جلوگیری از کاهش عملکرد کلزا بر اثر ر یزش دانه ها پس از رسیدگی، اثرات مصرف مواد خشکاننده پیش از برداشت بر کاهش رطوبت دانه، کیفیت دانه و صفات گیاهچه ای در یک آزمایش مزرعه ای در موسسه تحقیقات برنج کشور در رشت بر روی کلزای رقم هایولا 308 مورد بررسی قرار گرفت . سه تیمار خشکاننده هر یک در سه غلظت شا مل الف ) گلای فوزیت (1/64، 2/64 و 3/28 لیتر ماده موثره در هکتار )، ب) پاراکوات (0/4، 0/8 و 1/2 لیتر ماده موثره در هکتار )، ج) کلرات سدیم (4، 5 و 6 کیلوگرم در هکتار) و د) تیمار شاهد (بدون محلول پاشی) بود. در این آزمایش روند کاهش رطوبت ، عملکرد و درصد روغن دانه و صفات گیاهچه ای در تیمار و شاهد اندازه گیری شدند . نتایج آزمایش نشان داد که تاثیر نوع مواد خشکاننده بر کاهش رطوبت دانه ، و درصد روغن دانه معنی دار بود . اما از نظر عملکرد دانه ، وزن هزار دانه و صفات گیاهچه ای تیمارهای خشکاننده و شاهد اختلاف معنی داری نداشتند نتایج نشان داد که همه تیمارهای خشکاننده 11-9 روز نسبت به شاهد برداشت را تسریع کردند به جز تیمار حداقل گلایفوزیت که 4 روز تسریع در برداشت داشت . بیشترین عملکرد دانه و کمترین آن به ترتیب 2461/7 کیلوگرم در هکتار مربوط به غلظت حداقل پاراکوات و 1730/3 کیلوگرم در هکتار مربوط به غلظت حداکثر پاراکوات بوداما با شاهد تفاوت معنی داری نداشت .از نظر درصد روغن تیمار حداکثر گلایفوزیت دارای بیشترین میزان (40/48 درصد )بود. از بین تیمارهای آزمایشی ، تیمارهای 1/2 لیتر در هکتار پاراکوات و 6 کیلوگرم در هکتار کلرات سدیم به دلیل 11 رو ز تسریع در برداشت محصول و عدم تاثیر سوء بر کیفیت دانه به عنوان خشکاننده پیش از برداشت کلزا در شرایط آب و هوایی شمال ایران بهتر به نظر می رسند

رطوبت دانه، صفات گیاهچه ای، کلزا، کیفیت دانه و مواد خشکاننده