اثرات کارکردی سامانه ریلی حمل و نقل عمومی بر اقتصاد،محیط زیست، و اجتماع

بخش حمل و نقل شدیدا وابسته به سوخت های فسیلی تجدید ناپذیر است. در حقیقت 95% تمامی شقوق حمل ونقل متکی به نفت است. بر پایه مطالعات انجام شده بوسیله آژانس بین المللی انرژی (IEA) بخش حمل و نقل تا سال 2020 بزرگترین مصرف کننده انرژی خواهد بود که در آن زمان جهان دو سوم انرژی بیشتر نسبت به امروز مصرف می نماید. (بخش اعظم این مصرف در جهان توسعه یافته صورت می گیرد). حمل و نقل مسبب اصلی الودگی هوا و آلودگی صوتی نیز می باشد. بخش حمل نقل تولید کننده گازهای گلخانه ای (CO2 ، متان و بخار آب) چه بطور مستقیم در اثر استفاده از انرژی قسیلی یا غیر مستقیم از طریق تولید انرژی های دیگر از سوخت فسیلی می باشد. همچنین ساکنینشهرها در اثر حمل و نقل در معرض آلودگی صوتی قرار میگیرند که سطوح این آلودگی در بعضی از نقاط دنیا خیلی بالاتر از حدود مجاز می باشد. انتقال سفرهای روزانه از وسائط نقلیه شخصی به وسائط نقلیه عمومی و قابلیت دسترسی برای همه شهروندان به یک سیستم حمل و نقل عمومی سریع، ایمن، پاک و سالم، یک الزام برای ارقاء کیفیت زندگی شهری و جنبه ضروری رفاه ساکنین شهرها محسوب می گرد. شهرهای با تراکم بالا و دارای سیستم حمل و نقل عمومی قوی (مترو بعنوان وجه غالب حمل و نقل عمومی) نسبت به سایر شهرها از آلودگی کمتر و مصرف انرژی پایین تر برخوردار هستند و به دلیل غالب بودن حمل و نقل عمومی که دارای طبیعت اجتماعی تر نسبت به شقوق دیگر می باشد، ساکنین شهرها به یکدیگر نزدیک تر شده، روابط اجتماعیی مستحکم تر و کسب و کار رونق می یابد. تلفیق وجوه مختلف حمل و نقل (عمومی، فردی و جمعی) رویکردی است که برای پاسخگویی به نیازهای حرکتی آینده مطرح شده است. در این مقاله به مقایسه و ارزیابی شقوق حمل و نقل بطور عام و وجوه حمل و نقل عمومی بطور خاص از ابعاد اقتصادی، اجتماعی، و زیست محیطی در سطح جهان پرداخته تا کارآترین نوع آن مشخص گردد.

Keywords:

حرکت , حمل و نقل عمومی ریلی , کارایی حمل و نقل , تلفیق وجوه حمل و نقل