اثر تنش خشکی و نیتروژن بر مقادیر کلروفیل، کلروفیل فلوئورسانس و عملکرد دانه در ذرت

آزمایشی مزرعه ای در سال 1384 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عوامل مورد مطالعه شامل مقادیر و ترکیبات مختلف کود نیتروژن [شیمیایی (صفر، 92 ، 184 و 276 کیلوگرم در هکتار نیتروژن)، تلفیق شیمیایی و دامی ( 46 کیلوگرم نیتروژ ن + 2/5 تن کود دامی در هکتار کود دامی، 92 کیلوگرم نیتروژن + 5 تن کود دامی در هکتار و 138 کیلوگرم نیتروژن + 7/5 تن کود دامی درهکتار) و دامی ( 5، 10 و 15 تن در هکتار کود دامی )] و سه سطح آبیاری (آبیاری معادل نیاز آبی گیاه (شاهد)، آبیاری معادل 75 % نیاز آبی گیا ه و آبیاری معادل 50 % نیاز آبی گیاه ) در نظر گرفته شد. کاهش نیتروژن و تنش خشکی باعث کاهش رشد در گیاه ذرت شد . بیشترین رشد گیاه زمانی اتفاق افتاد که نیتروژن و آب به اندازه نیاز در اختیار گیاهقرار گرفت. مقادیر کلروفیل متر با افزایش تنش خشکی افزایش پیدا کرد. مقادیر کلروفیل متر با نیتروژن ارتباط زیادی داشت و به طور خطی با میزان نیتروژن گیاه افزایش یافت و این ارتباط تحت تأثیر تیمارهای تنش خشکی قرار گرفت . نتایج نشان داد که شدت فلوئورسانس با میزان کلروفیل برگ ، بویژه با باند فلوئورسانس در طول موج 680 نانومتر ارتباط د ارد. نسبت فلوئورسانس F680/F740 همبستگی منفی با مقادیر کلروفیل متر و هم چنین با میزان کلروفیل داشت. بیشترین عملکرد دانه ذرت در تیمار 138 کیلوگرم نیتروژن + 7/5 تن کود دامی و سطح آبیاری شاهد به دست آمد. تنش خشکی در آبیاری معادل 50 و 75 درصد نیاز آبی گیاه عملکرد دانه را به ترتیب 63 و 41 درصد کاهش داد.

Keywords:

تنش خشکی , مقادیر کلروفیل , ذرت , کلروفیل فلوئورسانس و نیتروژن