اثر مقادیر مختلف پتاسیم ومنیزیم بر روی برخی صفات فیزیولوژیکی و عملکرد دانه ژنوتیپ های سویا

به منظور بررسی اثر مصرف مقادیر مختلف پتاسیم و منیزیم بربرخی صفات فیزیولوژیکی ژنوتیپ های سویا، در سال زراعی 1385 ، آزمایشی به صورت فاکتوریل- اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی قراخیل اجرا گردید. بطوریکه پتاسیم در سه سطح عدم مصرف (k0) و 100 (k1) و 200 (k2) کیلوگرم در هکتار از منبع سولفات پتاسیم و منیزیم در دو سطح عدم مصرف (Mg0) و 100 (Mg1) کیلوگرم در هکتار از منبع سولفات منیزیم به عنوان فاکتورهای اصلی و فاکتور فرعی واریته های سویا ( 032، 033 و JK) بود. نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش سطوح پتاسیم عملکرد دانه ، سرعت رشد محصول (CGR) و سرعت رشد نسبی (RGR) افزایش یافت . اثر متقابل پتاسیم و منیزیم عملکرد دانه ، CGR و RGR را افزایش داد. در بین واریته های مورد بررسی بیشترین CGR مربوط به واریته 033 بود. بهترین عملکرد دانه با میزان 4606/3 کیلوگرم در هکتار در بالاتر ین سطح پتاسیم (K2) یعنی 200 کیلوگرم در هکتار و سطح دوم منیزیم (Mg1) به دست آمد . بیشترین عملکرد به میزان 3724/7 کیلوگرم در هکتار به واریته 033 تعلق داشت.

Keywords:

سویا , پتاسیم , منیزیم , واریته , عملکرد دانه , CGR و RGR