اثر تراکم بوته بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه ژنوتیپهای گلرنگ (Carthamus tincatorius) در خوزستان

به منظور بررسی اثر تراکم بوته بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه ژنوتیپ های گلرنگ ، آزمایشی در سال زراعی 80-1379 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلا می دزفول اجرا شد . آزمایش به صورت فاکتوریل ، در قا لب طرح بلوک های کامل تصادفی و با چهار تکرار انجام گرفت . فاکتورهای آزمایشی شامل سه رقم محلی اصفهان، زرقان 279 و ورامین 295 و تراکم کاشت با چهار سطح 8، 11، 16 و 32 بوته در متر مربع بودند. نتایج نشان داد تفاوت عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک ، تعداد دانه در طبق و تعداد طبق در بوته برای تیمار تراکم در سطح احتمال 1% معنی دار شد. بیشترین و کمترین عملکرد دانه به ترتیب به ژنوتیپ های محلی اصفهان ( 223 گرم در متر مربع) و رزقان 279 (136 گرم در متر مربع) اختصاص داشت. تعداد زیادی دانه در طبق ( 26 عدد) و وزن هزار دانه ( 28 گرم ) در ژنوتیپ محلی اصفهان باعث افزایش عملکرد دانه شدند . بیشترین( 204 گرم در مترمربع) و کمترین ( 172 گرم در مترمربع) عملکرد دانه در تیمارهای تراکم به ترتیب به تراکم های 8 و 32 بوته در متر مربع اختصاص داشتند . افزایش تراکم بوته باعث کاهش تعداد دانه در طبق ، تعداد طبق در بوته ، تعداد شاخه های فرعی و افزایش تعداد طبق پوک شد. ژنوتیپ محلی اصفهان در تراکم هشت بوته در متر مربع بیشترین عملکرد دانه ( 248 گرم در متر مربع) و عملکرد روغن ( 72 گرم در متر مربع) در واحد سطح را به خود اختصاص داد.

Keywords:

تراکم , ژنوتیپ , عملکرد دانه و گلرنگ