مسعود صفایی پور - استادیار جغرافیا و برنام هریزی شهری
سجاد ملایی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
علی آدینه وند - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

امروزه مفهوم شهر در سراسر جهان پیوند جدایی ناپذیری با مفهوم شهروند یافتهاست.بر این اساس تمام جوامعی که درحال تلاش برای دستیابی به شهرهاییسالم و پایدار می باشند هم زمان و حتی قبل از توجه به مسائل کالبدی شهربه شهروندان آن توجه می نمایند.بدیهی است که درصورت عدم توجه به نیازهاو حقوق شهروندان اصل مشارکت و همراهی آنها که یکی ازمهمترین عوامل درتحقق اهداف طرح-های شهری می باشد تحقق نخواهد یافت.براین اساس تنظیمقوانین در راستای حقوق شهروندان امری اجتناب ناپذیر می نماید،این چیزیاست که جوامع پیشرفته سالهاست به آن توجه نشان داده اند.آنچه که در اینزمینه،در ایران به وقوع پیوسته است،دارای سابقه ای بیش از یک قرن می باشدکه همان تشکیل شهرداری درسال 1286 به عنوان اولین تشکل مردمی در ادارهشهر می باشد.تشکیل شوراهای اسلامی شهر و روستا در سال 1375 گام مهمدیگری در راستای تحقق جامعه مدنی وحقوق شهروندی می باشد، اما بازهم بهدلایل متعدد همچون سیستم متمرکز،عدم وجود قوانین صریح و در برخی مواردبی تجربگی مدنی جامعه سبب عدم تحقق کامل اهداف شورا که از جمله آن تأمینحقوق شهروندی می باشد،گردیده است.مقاله حاضر به بررسی و ارزیابی مفهومشهروندی در قوانین موجود در ایران و همچنین چالش های پیش روی آن خواهدپرداخت و نهایتاً به ارائه پیشنهاد در زمینه تامین این حقوق توجه خواهد نمود.شیوه جمع آوری مطالب در این تحقیق کتابخانه ای و روش مطالعه در این تحقیقتوصیفی-تحلیلی می ب ا ش د

شهر،شهروند،حقوق شهروندی،مدیریت شهری،قوانین ومقررات شهری