آموزه های دینی و اخلاقی انسان در شاهنامه فردوسی

فردوسی با شفاف ترین و قابل فهم ترین زبان ها برای مردم خویش سخن می گوید. او فردی مسلمان است که در سایه یکتاب آسمانی اندیشه های ناب انسانی را بیان می دارد. در پیامش قصه ی کام ها و نامرادی هاست و شاعر هدفی کاملامتعالی دارد که خیر و صلاح جامعه خود را در درازای پر پیچ و خم تاریخ بر هر مصلحت فردی و پدیده ی غیر جمعی ترجیحمی دهد.آرمان فردوسی آرمان و عواطف حقیر یک شخص یا آرمان یک قوم و قبیله نیست.آرمان او آرمان یک ملت بزرگ وآرمان انسانیت است.انسان در شاهنامه فردوسی مقامی بس والا دارد و آدمی تنها موجودی است که از میان آفریده هایخداوند عالم دارای روح آسمانی و نیروی اراده و خرد بوده است و رتبه اش از طبیعت و سپهر بلند برتر و بالاتر است و از او به عنوان «نخستین فطرت« و «پسین شمار» یاد می کند.

Keywords:

انسان , دین , اخلاق , شاهنامه , فردوسی